به گزارش کردپرس، روستانشینان کُرد عراقی که بر اثر درگیریهای بین نیروهای ترکیه و شبهنظامیان پ.ک.ک در شمال عراق آواره شدهاند، امیدوارند به زودی قادر به بازگشت به خانههای خود باشند .
امید به بازگشت آوارگان کرد عراقی پس از آن به وجود آمد که حزب کارگران کُردستان ترکیه یا پ.ک.ک روز شنبه اعلام کرد که به ۴۰ سال نبرد علیه دولت ترکیه پایان داده و آتشبس اعلام کرده است. این آتشبس در پی درخواست عبدالله اوجالان، رهبر گروه که از سال ۱۹۹۹ در ترکیه زندانی است، برای خلع سلاح گروهش اعلام شد.
اگر این آتشبس اجرایی شود، میتواند نه تنها نقطه عطفی در ترکیه باشد، بلکه به منطقه ناآرام مرزی میان دو کشور ثباتی لازم را بیاورد.
نیروهای ترکیه، طی سالهای اخیر بارها در شمال عراق بارها عملیاتهای سنگینی علیه شبهنظامیان پ.ک.ک که در پناهگاههای شمال منطقه کردستان عراق مخفی شدهاند، انجام داده و پایگاههایی در این منطقه ایجاد کردهاند. دهها روستا در این منطقه به طور کامل از سکنه خالی شدهاند.
عادل طاهر قادر در سال ۱۹۸۸، زمانی که صدام حسین دیکتاتور عراقی کمپینی وحشیانه علیه جمعیت کُرد منطقه راه انداخت، از روستای خود در بارچی واقع در کوهستان متینا فرار کرد.
او اکنون در روستای تازه تاسیسی زندگی میکند که نام آن نیز بارچی است و در فاصله ۲ کیلومتری جنوب کوه واقع شده است. او گاهی به روستای قدیمیاش باز میگشت تا به کشاورزی بپردازد اما از سال ۲۰۱۵ که نیروهای ترکیه وارد منطقه شدند و در آنجا کمپهایی برپا کردند تا علیه پ.ک.ک مبارزه کنند، این کار متوقف شد. آنها با حملات هوایی مکرر، گروه پ.ک.ک را هدف قرار دادند.
کشاورزان کُرد عراقی و زمینهایشان قربانیان این حملات شدند. حملات هوایی و یورشهای زمینی ترکیه برای هدف قرار دادن مواضع این گروه باعث آوارگی هزاران نفر از مردم کُرد عراقی و عدم دسترسی بسیاری از آنها به زمینهایشان شد.
قادری گفت: "به خاطر بمبارانهای ترکیه، تمام مزارع و درختان ما سوختند."
او میگوید که اگر صلح برقرار شود، بلافاصله به خانهاش بازخواهد گشت. او تاکید کرد "امیدواریم که این بار واقعا آتش بس اتفاق بیفتد تا بتوانیم بازگردیم."
طبق مطالعهای که در سال ۲۰۲۰ توسط دولت اقلیم کردستان عراق انجام شد، حدود ۲۰۰ روستا، در منطقه مرزی آمِدی در استان دهوک عراق که زمانی یک منطقه کشاورزی پررونق بود، خالی از سکنه شد.
پناهگاههای کوچکی هم مانند روستای بارچی جدید امن ماندهاند که تنها حدود ۱۵۰ خانه دارد و مردم آن به کشاورزی و کشت کنجد، گردو و برنج وابسته هستند. اما با ادامه درگیریها، جنگ هر روز به آنها نزدیکتر میشود.
صلاح شینو، که از کوهستان متینا به بارچی جدید پناه آورده، گفت: "پایگاههای زیادی از سوی ترکیه در این منطقه ایجاد شده اند ."
او افزود: "بمبارانها هر روز بعدازظهرها شروع میشود و تا شب شدت میگیرد. بمبها خیلی نزدیک ما به زمین میافتند... ما اصلاً نمیتوانیم در اطراف روستا قدم بزنیم."
حملات هوایی به چاه آب بارچی و نزدیک مدرسه روستا نیز برخورد کرده است.
نجیب خالد رشید، از روستای بلوا، نیز گفت که او هم در بیم و ترس زندگی میکند. "هر روز تقریباً ۴۰-۵۰ بار بمباران انجام میشود که مناطق اطراف را هدف قرار میدهد."
او ادامه داد: "ما حتی نمیتوانیم گوسفندانمان را به چراگاه ببریم یا به کشاورزی بپردازیم."
روستاییان کُرد عراقی از صحبت کردن درباره دیدگاههای خود در مورد شورش کُردها در ترکیه و به ویژه پ.ک.ک که ریشههای عمیقی در این منطقه دارد، اجتناب میکنند. ترکیه و متحدان غربی آن، از جمله ایالات متحده، این گروه را یک سازمان تروریستی میدانند.
نجیب خالد رشید خواستار کنار گذاشتن اختلافات میان تمامی جناحهای کُرد و همکاری در روند صلح شد.
او گفت: "اگر وحدت نباشد، نتیجهای به دست نخواهیم آورد."
احمد سعدالله، ساکن روستای گوهرزه، زمانی را به یاد میآورد که منطقه از هر لحاظ خودکفا بود.
او گفت: "ما از طریق کشاورزی، دامداری و کشاورزی زندگی میکردیم. در دهه ۱۹۷۰، تمام تپههای این کوه پر از باغهای انگور و انجیر بود. گندم، کنجد و برنج میکاشتیم. همه چیز را از زمینهایمان می گرفتیم ."
در سالهای اخیر، به دلیل قطع ارتباط با زمینهای کشاورزی، مردم به کمکهای دولتی و "شغلهای فصلی ناپایدار" وابسته شدهاند. او گفت: "امروز، ما زیر هواپیماهای جنگی، پهپادها و بمبارانها زندگی میکنیم."
فاروق صفار، یکی دیگر از ساکنان گوهرزه، به یاد میآورد که در آن یک حمله پهپادی حیاط خانهاش را هدف قرار داد.
او گفت: "عصر بود، داشتیم شام میخوردیم که ناگهان تمام پنجرههایمان منفجر شد. کل روستا لرزید. ما خوششانس بودیم که زنده ماندیم."
فاروق صفار نیز مانند دیگران به روند صلح با شک و تردید نگاه می کند . او گفت که تلاشهای قبلی برای آتشبس در سالهای ۱۹۹۳ و ۲۰۱۵ شکست خورده است.
او گفت: "امیدواریم این بار متفاوت باشد و صلح واقعأ اتفاق بینند."
منبع: خبرگزاری آسوشیتدپرس
نظر شما