به گزارش کردپرس، اعلام آتش‌بس توسط شبه‌نظامیان کرد ترکیه یا پ.ک.ک می‌تواند تقویت‌کننده موقعیت دولت رجب طیب اردوغان باشد، آن هم تنها دو روز پس از آنکه رهبر زندانی آن‌ها خواستار خلع سلاح گروه شد.
در خیابان‌های دیاربکر، بزرگ‌ترین شهر کردنشین ترکیه، برخی از کسانی که عزیزان خود را در جنگ در کنار حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) از دست داده‌اند، نسبت به وعده‌های دولت ترکیه بی‌اعتماد هستند. ترکیه هنوز پاسخی مشخص به این اعلام آتش‌بس نداده است.
بی‌اعتمادی به وعده‌های پیشین
ترکان دومان، زن ۵۶ ساله‌ای که فرزندش به دلیل عضویت در پ.ک.ک زندانی شده، می‌گوید: «ما به آن‌ها اعتماد نداریم. آن‌ها قبلاً هم همین حرف‌ها را زده‌اند اما هیچ تغییری رخ نداده است. دوازده سال پیش هم می‌گفتند صلح، صلح، صلح. بعد آتش‌بس شد و دیدیم چه اتفاقی افتاد.»
پسر او به دلیل عبور از مرز سوریه و پیوستن به نیروهای کرد در جنگ علیه داعش در کوبانی در اواخر سال ۲۰۱۴ به ۱۲ سال زندان محکوم شده است.
دومان همچنین دو برادر خود را در درگیری‌های میان نیروهای امنیتی ترکیه و پ.ک.ک در اواسط دهه ۲۰۱۰ در نزدیکی شهر لیجه از دست داده است. لیجه، شهری در شمال دیاربکر است که پ.ک.ک در سال ۱۹۷۸ از آنجا اعلام موجودیت کرد.
تردید نسبت به نیت دولت
کمیت سورسوغلو، یکی دیگر از اعضای انجمن "مادران صلح" که مانند دومان فرزندش به جرم عضویت در پ.ک.ک زندانی شده است، نیز نسبت به نیت دولت تردید دارد.
او می‌گوید: «البته که ما می‌خواهیم صلح برقرار شود. اما می‌ترسیم، چون ممکن است دولت نقشه‌ای در سر داشته باشد یا فریبی در کار باشد.»
پسر سورسوغلو که در جریان درگیری‌های دیاربکر در منطقه سور، هنگام شکست آتش‌بس قبلی ۱۰ سال پیش زخمی شده بود، اکنون در زندان است.
او می‌افزاید: «در کردستان حتی یک وجب زمین نیست که خون شهیدی روی آن ریخته نشده باشد.»
وی ادامه داد: «اگر از ما بخواهند که بدون دریافت هیچ امتیازی سلاح را کنار بگذاریم، ما، چریک‌ها و مادران شهدا این را نخواهیم پذیرفت. ما خودمان سلاح فرزندانمان را برمی‌داریم و به مبارزه ادامه می‌دهیم.»
امید به صلح، اما همراه با ترس
دومان که کنار دوستش نشسته بود، اضافه کرد: «اما ما صلح می‌خواهیم. صلحی که دیگر هیچ خونی ریخته نشود. ریخته شدن خون گناه است.»
از زمانی که پ.ک.ک در سال ۱۹۸۴ مبارزه مسلحانه خود را علیه دولت ترکیه آغاز کرد، ده‌ها هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند. شمار دقیق تلفات مشخص نیست اما گروه بحران بین‌المللی می‌گوید که از زمان ازسرگیری درگیری‌ها در ژوئیه ۲۰۱۵ تاکنون، ۷۱۵۲ نفر کشته شده‌اند که شامل ۶۴۶ غیرنظامی، ۱۴۹۴ عضو نیروهای امنیتی و ۴۷۸۶ نیروی پ.ک.ک می‌شود.
اعلام آتش‌بس و واکنش‌ها
اعلام آتش‌بس روز شنبه دو روز پس از آن صورت گرفت که عبدالله اوجالان، رهبر زندانی پ‌ک‌ک، از این گروه خواست تا خلع سلاح شده و منحل شود.
وهاپ چوشکون، استاد حقوق در دانشگاه دجله دیاربکر، گفت که این اعلامیه نشان می‌دهد، با وجود اینکه او ۲۵ سال است در زندان به سر می‌برد، رهبری پ‌ک‌ک که در شمال عراق مستقر است، همچنان با اوجالان هماهنگ است.
او افزود: «یک آستانه بسیار مهم در مسیر خلع سلاح پشت سر گذاشته شده است.» وی همچنین پیش‌بینی کرد که پ.ک.ک به سرعت اقدام به برگزاری کنگره‌ای برای انحلال خود خواهد کرد.
چوشکون همچنین گفت: «برخلاف فرآیند صلح قبلی، این بار زمان‌بندی موضوع با حساسیت بالایی مدیریت می‌شود.»
واکنش کردهای عراق به آتش‌بس
در آن سوی مرزهای کوهستانی عرا، که سال‌ها به‌عنوان مسیری برای حملات شبه‌نظامیان پ.ک.ک به داخل ترکیه مورد استفاده قرار می‌گرفت، کردهای ساکن سلیمانیه از آتش‌بس با امید و انتظار استقبال کردند.
نجم الدین بهاالدین این آتش‌بس را یک "لحظه تاریخی" توصیف کرد که با توافق‌های صلح پیشین تفاوت دارد.
او گفت: «این اتفاق شبیه تجربه‌های قبلی نیست که پ.ک.ک چندین بار جنگ را متوقف کرد و درخواست صلح داد، اما اردوغان و سیاست‌های ترکیه قانع نشدند. این‌بار به نظر می‌رسد که هر دو طرف به این نتیجه رسیده‌اند.»
سلیمانیه که در منطقه خودمختار کردستان عراق واقع شده، نزدیک‌ترین شهر به مقر اصلی پ‌ک‌ک در کوه‌های قندیل است و بسیاری از مردم محلی از این گروه حمایت می‌کنند.
با این حال، عوات رشید نسبت به این روند تردید دارد و می‌پرسد که آیا اوجالان تحت فشار مقامات ترکیه مجبور به این تصمیم شده است.
او گفت: «اگر آقای اوجالان در کوه‌های قندیل بود و رهبری شورای مرکزی را بر عهده داشت، آیا چنین تصمیمی برای صلح می‌گرفت؟ این سؤالی است که باید پرسیده شود.»
او در پایان افزود: «تا چه حد فکر می‌کنید این روند قابل اعتماد است و می‌توان به آن اطمینان داشت؟»
گزارش: خبرگزاری آسوشیتدپرس
نظر شما