کرد پرس-  ۱۷ سال است این شعار به معیشت و معاش و اقتصاد کشور و مردم اختصاص یافته است که نوعی اولویت بندی نیازهای ذاتی جامعه می‌باشد.
 در چند سال اخیر به تعبیری این الویت وارد جزئیات و ارکان و پایه های اقتصادی از جمله رشد اقتصادی، کنترل تورم ،جهش تولید و.... شده که بیانگر اهمیت موضوع و دقت بیشتر در اجزا اقتصادی کشور است.  مع الاسف دولت ها و دستگاه های اجرایی که متولی امورات معیشت مردم هستند چندان با جدیت با این راهبردهای سالیانه برخورد نمی‌کنند و تنها به ایجاد دبیرخانه و برگزاری جلسات کلیشه ای و بی اثر اکتفا کرده و پرونده سال را به بایگانی سالهای قبل می فرستند. 
سوای از تاکید مقامات ارشد کشور مبنی بر بهبود وضعیت اقتصادی، اراده ای در بدنه اجرایی کشور برای برون رفت از پلشتی اقتصادی دیده نمی شود در اینجا باید یادآور شد که تحول اقتصادی که سالیانه مطرح میشود در ذیل راهبردهای کلان اقتصاد کشور می‌باشد این تحول نیازی به مراجعه به نظریه های اقتصادی کلان ندارد اگر همین دستورات بصورت حداقلی هم اجرا شود یقینا شاهد جهشی چشمگیر در ابعاد اقتصادی خواهیم بود. 
دوائر و مدیران اجرایی خصوصا در این زمینه باید گفت بنگاه‌های اقتصادی همانند بانک ها بزرگ ترین مانع رفع موانع تولید  در کشور می باشند.  کافی است نگاهی به کارنامه چند ساله دستگاه های تولید اشتغال و سرمایه گذاری و بانکها داشته باشید تا متوجه رکود مدیریت و موانع تولید در کشور بشوید مدیر دستگاه متولی تولید کاری بجز رصد و پرورش شاخص‌های تولید ندارد.
 مدیران مکلف و موظفند دستگاه اجرایی مربوطه را به میدان عمل و تولید نزدیک کنند شوهای تبلیغاتی میز خدمت پوپولیستی در معابر و مساجد چیزی جز ناکار آمدی دستگاه اجرایی را نمی‌رساند بجای نمایش خدمت همایش همت گذاشته شود و با حضور در مراکز تولید موانع و مشکلات را برطرف نمایند شاید این مطلب به مذاق برخی ها گران باشد ولی واقعیت دارد که به ندرت یک بنگاه اقتصادی و تولیدی بدون عبور از برخی مجاری فساد زا به اهداف خود دست پیدا می کند دام‌های هزار توی اداری رمقی برای تولید و تولید کننده نگذاشته است.
 انحراف از تخصیص اعتبار تولید مفریست که تولید کننده را وادار به بازی سرمایه به غیر از جایگاه خود می‌باشد فساد دستگاه های اجرایی و بانک ها موجب پیدایش پدیده فاسدی مانند چای دبش می شود اگر بهانه فساد نباشد مگر چای در کجای سبد ضروری اقتصاد مردم است که بزرگ ترین پرونده فساد را به خود اختصاص داده است.  بنابراین اراده فساد وقتی شکل بگیرد در بطن کالای غیر ضرور نیز بیشترین انحراف را ایجاد می کند.  
به جای تشکیل دبیرخانه پیگیری شعار سال بهتر است این انرژی صرف منافذ فساد زا و روان‌سازی نظام بروکراسی ملال آور شود باید به میدان تولید نزدیک شد و دست رشوه و فساد را از دامن آن کوتاه کرد.
چرا باید تولید کننده در این کشور منزوی ترین کس و واسطه گری و پولشویی محبوب ترین و خوشبخت ترین ها باشند به زبان ساده آیا این از شاخصه های فروپاشی اقتصادی نمی باشد. 
هر وقت تولیدکننده احساس عزت کرد تولید هم رونق می‌گیرد و در نتیجه اقتصاد پویا خواهد شد ولی تا زمانی که مدیران در چنبره فساد و سستی و کاهلی افتاده اند امیدی به تحقق شعایر سال وجود ندارد تحقق شعارهای  سریالی سال های گذشته تاکنون نیازمند یک انقلاب فرهنگی در بدنه مدیران اجرایی است که بتواند ریل قطار اقتصاد را از پولشویی و واسطه گری به سمت تولید و تعالی اقتصادی به پیش ببرد.