کرد پرس- زرینه سکوی پرتاب شد،  هیچ کس برای اینکه توسعه ای در آنجا اتفاق بیفتد آستین بالا نزد این جاه طلبی های مفرطِ اندیشه های کوتاه بود که شهر نوپای زرینه را پله ی اول نردبان ترقی خود می دید.

آنچه که یک شهر را می آراید حضور جمعیتی حداقل ۱۰ هزار نفری است اما نرخ رشد جمعیت زرینه ی به ظاهر شهر از یک روستای همتراز به مراتب کمتر است.
 این در حالی است که زمستان زرینه استعداد برگزاری ورزش های زمستانی کشور در حد شمشک و دیزین تهران را دارد. در روزهای گرم تابستان که گرمای هوا همه ی جانداران را عاجز می کند نسیم خنکی در دشت اوباتو می وزد که هر کردستانی می تواند به ساختن یک ویلای ییلاقی در آب و هوای مطبوع زرینه بیندیشد. اما هرگز اینگونه نشد چون کسی به شهر شدن زرینه فکر نکرد.
  همگان این شهر را نقطه ی آغاز پیشبرد پروژه های شخصی خود دیدند. همین امر باعث شد با وجود اینکه زرینه در پهنه ای مسطح جغرافیایی واقع شده است به علت عدم الحاق زمین های حاشیه و توسعه طرح جامع شهری با کمبود زمین شهری تغییر کاربری یافته مواجه و زمین های موجود با قیمت های نجومی معامله شود. 
بومی گرایی افراطی و سهم خواهی عده ای قلیل با نیت نردبان سازی از زرینه توسعه شهر را نه تنها قفل بلکه به قهقرا برد. هنوز هم سایه ی این تفکر بر نحوه ی اداره شهر حاکم است. نبود نزدیک به ۳ ساله  شهردار  نقص مدیریت در استان را هم به وضوح نشان می دهد.
 هرچند که شهرداران سابق هم توانایی توسعه درخور منطقه را در چنته نداشتند اما بودنشان از هیچ بهتر بود. توسعه متوازن استانی به معنی رشد و ترقی تمام جغرافیای استان در حد وسع و توان است اما زرینه آنچنان در نظر مدیران میانی استان نیز غریب مانده است.
شاهد این مدعا سکوت کر کننده مدیران میانی و بالادستی استان در مورد بی شهردار ماندن نزدیک به ساله این شهر نوپا است. 
آنها حتی به خود زحمت ندادن از اعضای شورای شهر زرینه بپرسند چرا و به چه دلیل این شهر بی بخت را سه سال معطل «گزینه خاص» کردند. گزینه ای که قانونا امکان انتصاب در این سمت را نداشت. 
این مثال نشان می دهد که زرینه بی بخت یک واحد جغرافیایی فراموش شده است که بازیچه شدنس در دست چند نفر کک هیچ کس را نمی گزد. 
  
پتانسیل نیروهای انسانی توانمند در حوزه های مدیریت دولتی، خصوصی، بازار و کسب و کار نیز به سبب عدم جذب جمعیت با تخصص های متفاوت افت چشمگیری دارد. شهرک صنعتی زرینه کامل رها شده و بازاریان زرینه در حد یک روستای کوچک هم کاسبی نمی کنند.
بی توجهی مسئولان گذشته، شورای منفعل ، طرد شدن متخصصین از سوی مدعیان ملکی شهر، عدم کنترل و نظارت نهادهای نظارتی و خیلی مشکلات دیگر مسبب وضع موجود است.
در واقع مردم از نام بی محتوا و بی نفع شهر خسته شده و خواستار تعیین تکلیف شرایط اکنون هستند.