خبرگزاری کردپرس _ حرف آخر را اول می‌زنم. دیرگاهیست که چندان انگیزه‌ای برای نام بردن، حتا انتقاد هم از مسئولین و مدیران را ندارم.

اما این یادداشت را به حرمت نام بلوط و برای پاسداشت جنگلهای استان می‌نویسم.
جناب استاندار جغرافیا و استانی  که شما از آن آمده‌اید، با نام بلوط پیوند دارد و شما برعکس اماکن تاریخی، تفریحی،زبان، گویش و ظرفیتهای فرهنگی این استان که باید چند سالی بگذرد که آن‌ها را بشناسید،با شمایل بلوط و نقش بی‌بدیل آن در طبیعت آشنایی دارید.

بلوط شناسنامه طبیعت کرمانشاه است. بسیاری شهرستانهای ما از گیلان‌غرب تا سرپل‌زهاب از پاوه تا ثلاث از اسلام آباد تا دالاهو اگر بلوط از جغرافیای آنها منها شود، دیگر حرفی برای گفتن نخواهند داشت.

بلوط تنها داشته‌ی ماست که باعث ماندگاریمان در این استان شده است.بلوط نام خانوادگی نانوشته‌ی ما در شناسنامه‌های‌مان است. کرمانشاه کویری است سخت سوزان و غیر قابل تحمل اگر این بلوطهای زیبا،صبور و مظلوم را نداشت. بی‌شک اگر بلوطها قابل انتقال بودند یا وجودشان و تقسیمشان دست دولتیان بود، کمترین آنها به ما می‌رسید. اما خداوند ما را قابل دیده است و آنها را چون سفیران سلامتی،سربازان صبور  وبرادران وخواهرانی عزیز برای ما فرستاده و ما را به بهانه مرزنشینی محروم از کرامت خود نکرده است.

جناب حبیبی؛ استاندارانی دلسوزتر از تو و سحرخیزتر از تو آمدند و سرکشیهای قبل از خروسخوان‌شان از محله‌های محروم کار به جایی نبرد. ما پیش از شما چکمه‌پوش، نوحه‌خوان، کشف جدید  در پنج به علاوه‌ی یک، منوریل ساز و کریدور ساز از بیستون تا طاقبستان داشته‌ایم که آمدند و رفتند و استان کرمانشاه  همچنان صدرنشین بی‌رقیب فلاکت و بیکاری ماند وخواهد ماند.

شما هم چند صباحی هستید و این داستان ادامه خواهد داشت که ما را با آن کار نیست‌.

حالا سخنم با شما؛ بهار امسال اگر چه بارش‌هایش جانی تازه‌ی و ماندگار به سدها و منابع زیرزمینی ما نداد اما در حدی است که علفهای مراتع را برویاند و دلشوره ما را برای بلوطهایمان را زیادتر کند.
آقای استاندار! بگذار اعتراف کنیم شعارهای دهان پرکن چون کاشت میلیونی درختان بلوط ( اگر چه با نیت خیر ) این سالها ثمری نداشته است چرا که نگهداری از نهال‌ها کاری سخت و دشوار است.
اما بگذار در کارنامه شما ثبت شود که چند هکتار درخت را از آفت لورانتوس نجات داده‌اید. چند هکتار جنگل را از آتش‌سوزیها نجات داده‌اید. مافیای جنگل‌سوزان برای تولید ذغال را شناسایی کنید.
جلوی ورود آفرود سواران بی‌درد هیجان‌خواه به جنگلهای استان را بگیرید. خیرین را برای خرید دمنده‌ها تشویق کنید.
سیاستهای تشویقی برای حفظ درختان بلوط در زمین کشاورزی و کاشت آنها توسط خود صاحبان زمین را نظر بگیرید.

با فعالان زیست محیطی با سمن‌های مربوطه جلسه بگذارید، راهکارهایشان و دغدغه‌هایشان را بشنوید. به ادارات منابع طبیعی و محیط زیست ماموریت ویژه دهید.کمکشان کنید. به صورت ویژه کارگروه بلوط را با مدیریت خودتان در استان فعال کنید.

بسپارید تندیس بلوط را طراحی کنند و آن را روی میزکارتان بگذارید تا هر روز آن را ببینید و از آن غافل نشوید. این تندیس را به موثرترین سمن‌ها،به کشاورزان حامی بلوط،به خیرین و ...اهدا کنید.

بگذار بلوط کلید واژه‌ی دغدغه‌یتان در استان باشد  و مردانه در حق بلوط برادری کنید.

رضا موزونی، بهار ۱۴۰۰