به گزارش کردپرس، «جمیل بایک» رئیس مشترک شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کردستان(KCK) در مصاحبه‌ای اعلام کرد که با توجه به محتوای گفت‌وگوها و نتایج مذاکرات بین عبدالله اوجالان و نمایندگان دولت ترکیه در زندان امرالی، اوجالان در شرایط فعلی نمی‌تواند در کنگره‌ای شرکت کند و برگزاری کنگره نیز ممکن نیست. او گفت: «اگر بخواهیم بدون هیچ پیش‌شرطی سلاح‌ها را زمین بگذاریم، یعنی به دولت ترکیه می‌گوییم که بیایید ما را از بین ببرید، این خودکشی است و هیچ‌کس چنین خودکشی‌ای را نمی‌پذیرد.»
جمیل بایک در بخشی از مصاحبه‌اش با شبکه بی‌بی‌سی فارسی گفت: «عبدالله اوجالان در پایان فوریه فراخوانی منتشر کرد و خواستار صلح و تشکیل جامعه‌ای دموکراتیک شد. بر همین اساس خواستار توقف فعالیت‌های نظامی و انحلال حزب کارگران کردستان(PKK) شد. کمیته مرکزی PKK به این درخواست پاسخ مثبت داد و فرماندهی نیروهای مدافع خلق (HPG) نیز آتش‌بس اعلام کرد.»
او در ادامه اشاره کرد که ترکیه تاکنون حملات خود را متوقف نکرده و به صورت روزانه با پهپاد، هواپیما، تانک و توپخانه مناطق استقرار PKK را هدف قرار می‌دهد. در چنین شرایطی اجرای تصمیم کمیته مرکزی PKK ممکن نیست. دولت ترکیه باید این حملات را متوقف کند تا زمینه برای برگزاری کنگره فراهم شود و درباره خواسته‌های اوجالان، گفت‌وگو و تصمیم‌گیری صورت گیرد.»
او افزود: «برای عملی شدن این تصمیم‌ها، شرایط زندگی اوجالان باید بهبود یابد و زمینه مناسب برای فعالیت او فراهم شود. در وضعیت فعلی و تحت فشار در زندان امرالی، او نمی‌تواند در کنگره شرکت کند. کنگره فقط زمانی می‌تواند برگزار شود که وضعیت جنگی پایان یافته باشد.»
جمیل بایک اشاره کرد که اوجالان همواره خواهان حل مسئله کُردها از راه‌های غیرخشونت‌آمیز، سیاسی، دموکراتیک و قانونی بوده است. او از سال ۱۹۹۳ آتش‌بس یک‌جانبه اعلام کرده، اما به او اجازه داده نشده تا نتیجه‌ای حاصل شود. از آن زمان تاکنون، اوجالان در تلاش بوده راه‌حل صلح‌آمیزی بیابد و تغییرات بزرگی در جنبش PKK ایجاد کرده است. این تغییرات که از سال ۱۹۹۳ آغاز شد، منجر به شکل‌گیری رویکردی جدید شد که هدف آن تبدیل مبارزه مسلحانه به مبارزه سیاسی بود.
او همچنین گفت که هدف دولت ترکیه حذف تأثیرگذاری اوجالان و PKK است. این امر در داخل ترکیه نیز بحران‌هایی ایجاد کرده، سیاست داخلی ترکیه به بن‌بست رسیده و نتوانسته مشکلات داخلی را حل کند. هم‌زمان در خاورمیانه نیز تغییرات و بحران‌های بنیادی روی داده که باعث ترس دولت ترکیه شده و در این میان نقش و تأثیر کُردها برجسته شده است. سرنوشت ترکیه اکنون به دست کردها افتاده است.
جمیل بایک در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: «دولت ترکیه ناچار شده تا شخصیت اوجالان را به عنوان فردی تأثیرگذار بپذیرد تا از این وضعیت بحرانی عبور کند. اما شرایط کنونی در ترکیه و خاورمیانه ترکیه را مجبور کرده که به سمت کُردها متمایل شود. اگر حمایت کُردها را جلب نکند، نمی‌تواند بحران‌ها را حل کند و با خطر بزرگی روبه‌رو خواهد شد. ترکیه جایگاه خود را از دست داده و در خاورمیانه نیز تغییرات بزرگی روی داده است. هژمونی اسرائیل و ائتلاف آن با کشورهای عربی و سرمایه‌گذاران منطقه شکل گرفته و ایران و ترکیه دیگر نفوذ سابق را در خاورمیانه ندارند. ترکیه بسیاری از دستاوردهای خود را از دست داده و از این بابت ترسیده است.»
او گفت: «جایگاه کردها نیز دچار تحول شده و در سطح بین‌المللی مطرح گشته است. اکنون همه در تلاشند کُردها را به سمت خود جذب کنند و هر کسی در این مسیر در خاورمیانه موفق شود، برنده خواهد بود. این عوامل باعث نزدیکی ترکیه به اوجالان و کُردها شده، نه اینکه به‌خاطر حسن نیت یا تغییر رویکرد سیاسی باشد.»
در رابطه با فراخوان اوجالان برای زمین گذاشتن سلاح، جمیل بایک گفت: «او هرگز با کسی معامله یا توافقی نکرده است. او به خودش اعتماد دارد و به تنهایی تصمیم گرفته که این موضوع را پیش ببرد. چرا؟ چون می‌خواهد مسئله کُرد به سمت راه‌حل‌های سیاسی و قانونی برود و این‌گونه حل شود. این ما هستیم که جدی هستیم، می‌خواهیم مسیر نظامی را کنار بگذاریم و راه‌حل سیاسی پیدا کنیم. اما تا کنون هیچ مذاکره‌ای بین ما و دولت ترکیه صورت نگرفته است.»
جمیل بایک درباره بازگشت اعضای PKK از کوهستان به ترکیه نیز گفت: «در این وضعیت چگونه می‌توانیم به ترکیه برگردیم؟ اکنون رفتن به ترکیه معادل رفتن به زندان است. هیچ‌کس نمی‌خواهد به این شکل زندانی شود. هر زمان که ترکیه مسئله کُرد را بپذیرد و به دنبال راه‌حل باشد، بی‌تردید ما نیز در آن زمان مایلیم به سرزمین خود بازگردیم. ما عاشق سرزمین و ملت خود هستیم. اگر این عشق و پیوند نبود، چرا سال‌ها برای آزادی تلاش و مبارزه می‌کردیم؟ زمانی که به کوهستان‌ها رفتیم، عاشق جنگ و اسلحه نبودیم، بلکه رفتیم چون همه راه‌های دموکراتیک بر ما بسته شده بود.»
او ادامه داد: «اگر بخواهند بدون هیچ شرطی ما را خلع سلاح کنند، یعنی می‌خواهند ما را حذف کنند. این خودکشی است و هیچ‌کس چنین چیزی را نمی‌پذیرد. هدف از خلع سلاح باید مشخص باشد. اگر شرایط فراهم نشود، ما به دفاع از خود ادامه می‌دهیم و مبارزه‌مان را ادامه خواهیم داد.»
نظر شما