به گزارش کردپرس؛ این مراسم با حضور هنرمندان، شعرا، پژوهشگران، ادبیان و دوستداران فرهنگ در محیطی زیبا که بوی نم باران صبحگاهی فضا را معطر به عطر یادها و خاطرات زیبای روزهای نه‌چندان دور این شهر کهن کرده بود، تشکیل شد. حضور چشمگیر اعضای انجمن همراه با خانواده‌هایشان بذری از امید را در دل‌ها کاشت که هنوز و با وجود تمام روزمرگی‌ها و تلخ‌کامی‌ها می‌شود به روزهای پر از مهر، هنر و هویت جمعی امید داشت.
کرمانشاه از دیرباز سکونتگاه و زیست‌بوم مردمانی بوده که وجودشان با هنر عجین شده. از دل همین شهر چه شهریاران تک تازی در پهنه علم و سخنوری و هنر به ایران و جهان معرفی نشده است. از لاهوتی تا بهزاد از کلهر قلم به دست تا کلهر کمانچه‌نواز، از یارمحمدخان تا خان‌احمدخان زنگنه، از میرجلال‌الدین کزازی تا پرتو کرمانشاهی و ... اگر بخواهیم از بزرگان این شهر نام ببریم باید مانند استاد فرشید یوسفی کتاب دو جلدی و سترگی چون زندگینامه بزرگان کرمانشاه را به زیور چاپ بیاراییم یا مانند استاد یدالله عاطفی و دیگر بزرگانی که فخر این شهر هستند آن را به زبان شعر بنویسیم. به هر روی این آب و خاک، نازش‌خیز است و اگر چشم سر ببندی و چشم دل باز کنی از این خاک خسروانی زیبایی‌های فراوان می‌بینید و با تک‌تک سلول‌هایتان لمس می‌کنید. بوی تاریخ پرشور این خطه را هنوز می‌توان از نای هوره‌چرها و شاهنامه‌خوان‌هایش شنید و در سوگ بزرگانش با نوای مور هم‌آوا شد.
انجمن ادبی نقدحال بیش از 17 سال از تولدش می‌گذرد. زادنی نه برای نان و نام، بلکه برای ادای دین و گرفتن گوشه‌ای از کار به زمین مانده فرهنگ این کهن سرزمین. بدون هیچ فخرفروشی و منتی با همت هنرمندان و شاعران کرمانشاهی در دفتر روزنامه نقدحال به بلوغی از سر عشق و پایمردی از سر تلکیف رسیده و حالا در 782مین جلسه انجمن میزبان شعرا، هنرمندان و هنردوستان کرمانشاهی در هتل بوتیک صارم‌الدوله بودیم. جلسه‌ای شکوهمند که به عادت همیشه نقدحال راس ساعت 4 عصر به‌صورت رسمی آغاز شد. برای خوش‌آمدگویی غلامرضا نوری‌علا مدیرمسوول و صاحب امتیاز نقدحال و بانی این بزم شاعرانه پشت تریبون رفت و ضمن خوش‌آمدگویی به حضار در سخنانی کوتاه هدف از این کار را تعالی فرهنگ دانست و تکلیفی که به‌عنوان یک کرمانشاهی خود را موظف به انجام آن می‌داند.
پس از آن به ترتیب و عادت مالوف انجمن تعداد 25 نفر شاعران کرمانشاهی به شعرخوانی پرداختند و تشویق‌ها نشان از بر دل نشستن‌های ابیاتی داشت که از دل بر می‌آمد. پس از آیین شعرخوانی نوبت به گروه موسیقی نقدحال رسید تا زخمه بر تار و رقص مضراب بر سیم‌های سنتور و پنجه‌هایی که از تنبک صدایی خوش می‌نواخت و حنجره‌ای که گویی نکیساست که بر بلندای تاق‌بستان می‌خواند به هنرمندانه‌ترین شکل چند قطعه را اجرا کردند. آواز مجتبی جعفری با سنتور احمدرضا آرین، تار شهاب چهری و تنبک بهروز صدیقیان حتما لذت بارها شنیدن را داشت. اما در این نشست بزرگان و مفاخری حضور داشتند که نمی‌شود به‌راحتی از کنار نام عزیزشان گذشت: استاد فرشید یوسفی مرد سپیدپوش شهر کرمانشاه که خود یکی از اعضای قدیمی انجمن نقدحال است. استاد عاطفی، استاد صمدامیریان مولف چندین کتاب در حوزه شاهنامه، خسروپرهام صاحب کتابفروشی پرهام و انتشارات دینور، استاد بی‌بدیل خوشنویسی عبدلله جواری، استاد محمدحسین شیریان مولف کتاب تاریخ مطبوعات کرمانشاه، دکتر مهدی عبدالمالکی و دکتر سوری از جهاددانشگاهی، امید باوندپور مدیر بیمه دی استان کرمانشاه، دکتر محمدرضا دادگر مولف و مدیر موسسه فرهنگی دادگر، عزیز آقایانی و جواد سحابی مولف و اسدالله جنتی و در آخر همراهی و همکاری برادران فهیمی مالکان هتل بوتیک صارم‌الدوله که دل در گرو نام و فرهنگ و تعالی کرمانشاه عزیز دارند.
نقدحال سعی داشته در این سال‌ها با وجود اینکه رسالت‌اش به‌عنوان رسانه، اطلاع‌رسانی و خبر است اما از مقوله فرهنگ غافل نباشد. با پایه‌ریزی انجمن ادبی نقدحال و برگزاری بیش از90 همایش فرهنگی حتی بیشتر از برخی نهادهای رسمی و مسوول که از بیت‌المال ارتزاق می‌کنند، بیشتر و باکیفیت‌تر کار کرده باشد، بی‌آنکه ادعایی داشته باشد و برای به انجام رساندن آنها کاسه تمنا دست بگیرد و با کار شبه‌فرهنگی، کاسبی راه بیندازد. اما در پایان این نوشتار و بنا بر رسالت اطلاع‌رسانی به‌معرفی هتل بوتیک و مجموعه تاریخی و زیبای صارم‌الدوله که دل هر بیننده‌ای را به خود مجذوب می‌کند می‌پردازیم. خانه صارم‌الدوله یا خانه زرشکیان خانه‌ای تاریخی در محله‌ی فیض‌آباد کرمانشاه است که مقابل تکیه بیگلربیگی قرار دارد.
این خانه به دوره قاجار تعلق دارد و در سال 1382 به شماره 10443 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خانه صارم‌الدوله در محله فیض‌آباد در بافت قدیمی شهر کرمانشاه و در کوچه‌ای به همین نام قرار دارد. در نزدیکی این ساختمان، بناهای تاریخی فراوانی مانند حمام نظام، مسجد نظام، سرای همدانی‌ها و تکیه بیگلربیگی قرار دارد خانه صارم‌الدوله به‌دستور علیقلی میرزا صارم‌الدوله پسر بزرگ امام‌قلی عمادالدوله والی کرمانشاهان و سرحددار عراقین (طی سال‌های 1850 تا 1874 میلادی و برای بار دوم در 1875) بنا شده‌است. وی در سال 1862 به صارم‌الدوله ملقب و در سال 1863 به‌عنوان حاکم لرستان نیز منصوب شد. از صارم‌الدوله به‌عنوان فردی هنردوست یاد شده که معماران و نقاشان را برای خلق آثار هنری در این خانه به کار گرفته و نقاشی‌های دیوارها و سقف این خانه توسط آن هنرمندان خلق شده است. خانه صارم‌الدوله یک اندرونی بزرگ و چند حیاط را شامل می‌شود. اتاق‌های این خانه و به‌ویژه اتاق پنج‌دری با نقاشی‌های منحصربه‌فرد تزیین شده‌اند. در ساخت این بنا عمدتا از آجر استفاده شده و سقف‌ها با تیر چوبی پوشش داده شده‌اند. اتاق‌های این بنا با نقاشی‌های دیواری و سقفی تزیین شده‌اند. برجسته‌ترین نقاشی‌ها در اتاق پنج‌دری واقع در ضلح غربی ساختمان به چشم می‌خورد. مضمون نقاشی‌ها عمدتا پرتره‌هایی از شخصیت‌های اروپایی و درباریان قاجار و صحنه‌هایی از جنگ‌ها و صف‌آرایی سربازان است. در میان پرتره‌ها یک پرتره از ناصرالدین‌شاه و پرتره‌ای از آقاخان صدراعظم وجود دارد. همچنین در گوشه‌ای دیگر از خانه صارم‌الدوله تابلویی از جنگ فرانسه و روسیه ترسیم شده است. علاوه‌بر دیوارها سقف یکی از اتاق‌ها نیز به‌صورت یکپارچه نقاشی شده که در آن تصاویری از گل و بُته و فرشته‌ها وجود دارد. بین30 تا40 نقاشی کاملا سالم در خانه صارم‌الدوله وجود دارد.
در بهمن 1402 خانه صارم الدوله به هتل بوتیک تبدیل شد. این هتل بوتیک که ونوشک(صارم الدوله) نام دارد، دارای 12 اتاق و 28 تخت برای اقامت مسافران و یک بخش پذیرایی است و 500 متر مربع مساحت دارد و در 23 اردیبهشت‌ماه 1403 افتتاح شد. هتل بوتیک ونوشک با هدف تعریف خود به‌عنوان »هتل‌موزه ادبیات«، هر یک از اتاق‌های خود را به‌نام یکی از ادیبان و نویسندگان کرمانشاهی نام‌گذاری کرده‌است و اتاق‌های این هتل به‌نام شخصیت‌هایی مانند پرتو کرمانشاهی، غلامرضا رشید یاسمی، جلال‌الدین کزازی و... نام‌گذاری و بخشی از زندگینامه و آثار ایشان نیز در دسترس مهمانان هتل قرار گرفته است.
گزارش: رسول صفری _ روزنامه نقدحال
نظر شما