به گزارش کردپرس، کمال حسین پور در نشست علنی مجلس شورای اسلامی خطاب به وزیر بهداشت و درمان افزود: جناب آقای دکتر ظفرقندی آیا سردشت، هم قربانی سلاح شیمیایی باشد هم قربانی فراموشی مسئولان سلامت؟
نماینده مجلس دوازدهم اظهار کرد: در شهری که هنوز ریه‌های شیمیایی نفس می‌کشند، جانبازان ما برای درمان سرگردانند، بیماران دیالیزی با دستگاه‌هایی جان می‌دهند که سالهاست عمرشان تمام شده، مادران باردار سردشتی برای یک سونوگرافی ساده رهسپار جاده‌هایی می‌شود که گاه پایانشان مرگ است نه زندگی.
او افزود: سالهاست برای یک دستگاه ام آرای التماس می‌کنیم تا کی باید برای یک عکس ساده ۴۰۰ کیلومتر مسیر پرخطر تا مرکز استان را طی کنیم؟ آیا این مطالبه زیادی است؟
حسین پور بیان کرد: سامانه سرمایشی و گرمایشی بیمارستان سردشت شرم آور است، متخصصان انگشت شمارند، در خانه‌های بهداشت روستایی دارو و پزشک وجود ندارد، درمانگاه‌ها شبها خاموشند و بیماران در کابوس بی‌پناهی.
نمایندهپیرانشهر و سردشت در مجلس شورای اسلامی گفت: سردشت دردبند است، زخمیست و مظلوم‌ترین فریاد من فریاد مادریست که فرزندش را در جاده مهاباد از دست داد، فریاد آن پیرمرد جانباز است که می‌گوید گاز شیمیایی یک بار کشت بی‌توجهی شما هر روز می‌کشد.
حسین پور تاکید کرد: آقای وزیر امروز از شما پاسخ نمی‌خواهیم عدالت می‌خواهیم/.
نظر شما