او با تدوین اثر با ارزش "شارهکهم سنه" تاریخ شفاهی کردستان و به ویژه سنندج را شناسنامهدار کرد.
محیالدین حقشناس شاعر و ادیب کرد 22دی ماه 1303، در محلّهٔ «قطارچیان» و محوطه "بان یه خه چال"یکی از محلات قدیمی شهر سنندج دیده به جهان گشود. در کودکی؛ گلستان و بوستان آموخت و بدین ترتیب ذوق ادبیاش شکوفا شد؛ چنانکه با وجود عدم آشنایی عمیق با اصول و قواعد شعری، شعر میگفت.
بعد از اخذ مدرک دیپلم، از سال ۱۳۲۲ به تشویق یکی از اُستادان خود، بهطور جدی به سرودن شعر پرداخت. بعدها در وزارت فرهنگ استخدام و به عنوان آموزگار راهی کرمانشاه شد. در سال ۱۳۲۷ به سنندج بازگشت و در آبان ماه همان سال ازدواج کرد؛ ازدواجی که دو دختر و دو پسر ثمر آن بود.
استاد حق شناس همکاری خود با رادیوی محلی سنندج را با حضور در برنامه رادیویی «شعر و سخن شیرین» آغاز کرد. "مه یان ئیقبال" اولین شعر کردی بود که در حدود ۵۰ سال پیش در برنامه رادیویی سنندج سرود
اشعارش خیلی زود ورد زبان مردم کوچه و بازار شد؛ آثاری که برخی از آنها تاکنون به چاپ نرسیدهاند.
حقشناس علاوه بر کُردی، به زبان فارسی نیز شعر میسرود. پاره ای از این اشعار که بیشتر حاوی نقدهای سیاسی اجتماعی بود درروزنامهها و مجلات ادبی آن زمان، ازجمله: روزنامه «پارس شیراز» به چاپ رسیدهاند.
منظومهٔ شارهکه م سنه که جدیترین اثر ادبی استاد حقشناس بهشمار میآید، به گفته خود او هیچ مأخذی ندارد و علاقه وافر حقشناس به زادگاهش، وی را برآن داشت که دیدهها و شنیدههای خود و هرآنچه را در یاد داشت، به زیور شعر بیاراید. منظومه ای که جامع فرهنگ و آداب و رسوم و سُنن و بخشهای بیبدیلی از فرهنگ و ادب عامه یک سده اخیر شهر سنندج را دربرگرفته است.
استاد حق شناس بارها بیان کرده بود که حدود 60 سال از فرهنگ و آداب مردم سنندج را خود به یاد داشته و مابقی را از زبان پدرم و ریش سفیدان آن زمان شنیدم و به حافظه سپردم.
منظومه «شارهکهم سنه» به کوشش ماجد مردوخ روحانی توسط انتشارات سروش، در قالب یک آلبوم، حاوی دو نوار کاست و یک جلد کتاب منتشر شد؛ که به سبب استقبال گسترده مردم، بارها به وسیله نشر پانیذ تجدید چاپ شد.
وی علاوه بر مجموعه شعر «شارهکهم سنه» که به زبان کردی به چاپ رسیدهاست، یک مجموعه شعر به زبان فارسی را نیز منتشر کردهاست.
او از محبوبیت بسیاری در بین مردم برخوردار بود و چندین بار در استان کردستان به عنوان چهره برتر فرهنگی انتخاب شد.
حقشناس در سال 1392به علت کهولت سن در سنندج درگذشت.
استاد محیالدین حقشناس، فرزند سنندج بود، که با هر واژه نام شهرش را بر بلندای شعر و یاد جاودانه کردبی آنکه فریاد زند.
شاعری که واژههایش، از طبیعت زادگاهش رنگ گرفتند
و از فرهنگ مردمش معنا یافتند.
کارگردان خبری: میلاد مرادی
نظر شما