خبرگزاری کردپرس _ زیبا و نورانی اش حکایت از عشقی عمیق از اوج دلدادگی به حضرت معبود را داشت که بخشی از آن در هنر ارغوان بافی جلوه یافته بود.

درویش ابراهیم اهل معنا بود و در حلقه عشاق الهی نیز حضوری عارفانه داشت.  روح پاکش در فصل بهار که بهشت هورامان است به بهشت سرای دیگر منتقل شد و اکنون از آسمان نظاره گر این همه شکوه و شیدایی طبیعت بینظیر هورامان است. آری تا ارغوان هست درویش ابراهیم هم زنده است.

هنر ارغوان بافی پاوه به صورت ویژه ای وام دار او بود و حضور مهربانش در نمایشگاه‌های صنایع دستی و گردشگری نمایانگر عزم استوارش برای زنده نگهداشتن این نماد هنری بود که ریشه در آن دیار داشت.

همه باید به ارغوان خدمت نمایند این قلم چندسال پیش  به تقاضای یکی از جوانان داریان که درخواست انتخاب نامی برای اقامتگاه بوم گردیش را نموده بود به ایشان پیشنهاد ارغوان را دادم و خوشبختانه به همین نام نیز ثبت شد. 

ارغوان، این چه رازیست که هر بار بهار، باعزای دل ما می آید؟ که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است، وین چنین بر جگر سوختگان، داغ بر داغ می افزاید؟

امیدوارم اهالی گرانقدر و ارجمند روستای با فرهنگ داریان تلاش نمایند که هنر ارغوان بافی درویش ابراهیم خاموش نمانده و آن را با جدیت بیشتری بسط و توسعه دهند که به تنهایی یکی از جاذبه های گردشگری داریان  است.

به روح پاکش درود می فرستیم و برای خاندان گرامی اش سلامتی و تندرستی آرزو می نماییم.