به گزارش کردپرس، انتشارات آرام در تازه‌ترین اقدام فرهنگی خود، ۱۳ عنوان کتاب جدید را روانه بازار نشر کرده که ۷ مورد از آن‌ها به زبان کُردی نگاشته شده‌اند. این مجموعه متنوع شامل رمان، شعر، داستان کوتاه، ادبیات تحقیقی و زبان‌شناسی است.

«نژادپرستی فضایی»؛ بازخوانی تبعیض در بافت شهر
کتاب «نژادپرستی فضایی» نوشته‌ی رمضان چَپر، یک اثر تحلیلی ۲۳۲ صفحه‌ای است که با نگاهی انتقادی و عمیق، مفاهیم تبعیض و نابرابری را نه فقط در رفتارها و گفتارها، بلکه در تار و پود فضاهای شهری بازمی‌کاود.

در پشت‌جلد کتاب آمده است:
«نژادپرستی و تبعیض، تنها در پیش‌داوری‌های فردی یا گفته‌های روزمره پنهان نیستند، بلکه در مرزهای ناپیدای شهر، در کوچه‌ها، نماهای ساختمانی، ایستگاه‌های اتوبوس، نقشه‌ها و پلان‌های شهری نیز رسوخ کرده‌اند. یعنی ساختمان‌ها هم حرف می‌زنند. هر خیابان، هر محله و هر طرح تفصیلی، نتیجه‌ی یک انتخاب است—و هیچ‌یک از این انتخاب‌ها بی‌طرف نیستند. شهر، بارها و بارها، با نوعی رژیم آپارتاید نامرئی بازتولید می‌شود؛ با بتن، با قانون، با نقشه...»

در این کتاب، با تکیه بر بنیان‌های نظری و پس‌زمینه‌های تاریخی، مسائلی چون گتوسازی، نوسازی شهری، طرد اجتماعی و سیاست‌های ادغام مورد واکاوی قرار می‌گیرند. نویسنده نشان می‌دهد که نژاد نه فقط در رنگ پوست، بلکه در موقعیت جغرافیایی، متراژ خانه و قیمت اجاره نیز پنهان می‌شود—و چگونه شهرها تنها «محل زندگی» نیستند، بلکه سازوکارهایی برای بازتولید تبعیض‌اند.

از نظریه‌ی «تولید فضا»ی لوفور تا «جغرافیای طبقاتی» دیوید هاروی، از تبعیدهای شهری با پوشش «نوسازی» در ترکیه تا وعده‌های دروغین ادغام فرهنگی در اروپا، هر مسئله با نگاهی تیزبین و جسورانه تحلیل شده است.

نویسنده هشدار می‌دهد: «این کتاب ممکن است ناراحت‌کننده باشد—شاید هدفش همین باشد. برای کنار زدن لعاب شهر و آشکار کردن واقعیت زیر آن. واقعیتی که برای آنان که بر هر مترمربع شهر کنترل و نظارت دارند، خوشایند نخواهد بود.»

رمضان چپر در این کتاب ساختارهای تبعیض در بافت شهری را کاوش می‌کند؛ جایی‌که نژاد و طبقه، در نقشه و ساختمان، قانون و بتن پنهان شده‌اند. رمضان چپر نویسنده در بند کُرد به دلیل فعالیت های حزبی به زندان ابد محکوم شده و بیش از بیست سال است که در زندان به سر می برد.

محمد اینال و شعبان ساروخان در کتاب تحقیقی «رویایی کهن، جهانی نو» (Eski Bir Düş Yeni Bir Dünya) با تکیه بر مفهوم «مدرنیته دموکراتیک» به تحلیل ریشه‌های تاریخی و مسیرهای نوین رهایی اجتماعی می‌پردازند.

کتاب «Zeremya» نوشته‌ی محمت یاووز، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که در ۸۸ صفحه، مخاطب را به سفری در دل رنج، خاطره، و مقاومت می‌برد. این کتاب که بازتابی از ۲۸ سال زندگی نویسنده در زندان است، با زبانی ساده اما سرشار از احساس، اشتیاق به آزادی، عشق به زندگی، و مبارزه‌ی ملت کرد را روایت می‌کند.

در زرِمیا، زندگی روزمره و دردهای فردی با گسست‌های اجتماعی و تاریخی پیوند می‌خورند و مجموعه‌ای از روایت‌ها شکل می‌گیرد که به‌قول نویسنده، «داستان فراموش‌شده‌ها، ناگفته‌ها و آن‌چه همیشه باید به یاد بماند» است. یوسف در این اثر، با ظرافت و عمق انسانی، فرهنگ، مقاومت و تراژدی زیسته‌ی ملت کرد را به تصویر می‌کشد و خواننده را به شهادت بر حقیقتی انسانی و جمعی فرا می‌خواند.

ریشه‌شناسی آزادی (جلد چهارم): هم‌خانوادگی زبان کردی، سومری و زبان‌های سامی
اثر پژوهشی نعمان آمد با عنوان «Etîmolojiya Azadiyê-4 / Hevberiyeke Kurdî-Sumerî û Zimanên Samî»، در ۲۲۴ صفحه، خواننده را به سفری ریشه‌شناسانه و فرهنگی در اعماق زبان و اسطوره دعوت می‌کند.

در پشت‌جلد کتاب آمده است:
«نعمان آمد، با این اثر، از یک سو مخاطب را به جهان شگفت‌انگیز ریشه‌شناسی وارد می‌کند و از سوی دیگر، فرصتی فراهم می‌سازد تا ذهن تاریخی و میراث فرهنگی‌اش را بازشناسد. در این کتاب، ساختار واژگانی زبان کردی در پیوند با اسطوره‌شناسی سومری، فرهنگ بابلی و زبان‌های سامی تحلیل می‌شود.»

این اثر، خواننده را در مسیر پر فراز و نشیبی از زیگورات‌های سومری تا زبان‌های معاصر همراه می‌کند و نشان می‌دهد که زبان، صرفاً ابزاری برای ارتباط نیست، بلکه گواهی زنده از تحولات اجتماعی و دگرگونی‌های فرهنگی در گذر تاریخ است.

از ایزدبانوی باروری، اینانّا، تا میراث زبانی در متون مقدس، نویسنده سفری چندلایه و ژرف در قلمرو زبان، اسطوره و حافظه جمعی تدارک دیده است.

«ریشه‌شناسی آزادی»، همان‌طور که از عنوانش پیداست، رابطه‌ی میان زبان و آزادی را در لایه‌های پنهان واژگان و ساخت‌های زبانی بررسی می‌کند. این کتاب، برای پژوهشگرانی که به ریشه‌های زبان کُردی علاقه‌مندند، منبعی ارزشمند، و برای علاقمندان به زبان‌شناسی تاریخی و فرهنگی، راهنمایی منحصربه‌فرد محسوب می‌شود.

رمان دو جلدی «دیوار شرف کوبانی» نوشته‌ی مریم کوبانی؛
جلد نخست با عنوان «Çepera Rûmetê Kobanê-1» شامل ۴۵۶ صفحه و جلد دوم با عنوان «Çepera Rûmetê Kobanê-2» شامل ۴۸۸ صفحه است.

در پشت جلد کتاب آمده است:

«تاریخ تنها از اسناد مکتوب ساخته نمی‌شود، بلکه از خاطرات زیسته و تجربه‌های منتقل‌شده نیز شکل می‌گیرد. دیوار حماسی شرف کوبانی، داستان مبارزه‌ای است که مردمی برای شرافت و اراده‌ای استوار به میدان آوردند.
این اثر که تاکنون در دو جلد منتشر شده، از دل روایت‌ها و شهادت‌های زنی مبارز و آگاه به نگارش درآمده است که در تمامی نقاط سرزمین، ردپای تاریخی از خود به جا گذاشته است.

این کتاب، داستان مبارزه‌ی مردم برای آزادی و شکوه کرامت انسانی را بازگو می‌کند. صداهایی که از سنگرهای کوبانی برخاستند، تنها پژواک یک شهر نبودند؛ بلکه نماد نیروی مردم و ایمان آنان به آزادی بودند.

در این روایت، در دل ویرانه‌ها، امید جاری‌ست؛ مبارزه‌ی ملت‌ها و زنان برای رهایی حضوری پررنگ دارد.
این داستان به ما نشان می‌دهد که مبارزه صرفاً با جنگ و درگیری معنا نمی‌یابد، بلکه با ساختن زندگی نو نیز تحقق می‌یابد. قهرمانان کوبانی، با یاد و خاطره‌ی شهدا و شاهدان این خاک، وظیفه‌ی ساختن آینده‌ای آگاهانه را بر دوش می‌کشند؛ آینده‌ای که گذشته را فراموش نمی‌کند.

شناخت کوبانی، تنها شناخت یک شهر نیست؛ بلکه درک حماسه‌ی فداکاری در راه آزادی‌ست.»

فائق تاچ و کنعان گِزیجی در کتاب «Gulêsiyabend / Çîrokên Gelêrî» با بازآفرینی حکایت‌های عامیانه‌ی کُردی در قالبی مدرن، ترکیبی از شفاهیت، طنز، عشق و ایثار را عرضه کرده‌اند.

رمان «روندیکن چیای شنگال» (Rondikên Çiyayê Şengalê) نوشته‌ی حمیرا صوفی، ۲۹۶ صفحه است.

این رمان بر تراژدی بزرگ انسانی ناشی از نسل‌کشی مردم ایزدی در تابستان ۲۰۱۴ تمرکز دارد و سرنوشت چند خانواده‌ی ازهم‌پاشیده را در دل این فاجعه روایت می‌کند.

حمیرا صوفی با الهام از رخدادهای واقعی، در این اثر، درد و رنج فردی را با فروپاشی اجتماعی پیوند می‌زند و تصویری عمیق از مقاومت انسانی در برابر ویرانی و تباهی ارائه می‌دهد.

کتاب شعر «Rojê» نوشته زینب کورادا با زبانی شاعرانه و روایی به آواز خاموش دختران فراموش‌شده می‌پردازد؛ صدایی از کوچه‌های خاکی میان‌رودان تا پرواز بی‌صدا بر بال پرندگان.

رمان دو جلدی «نیمه کاره مانده ها» نوشته فرات جان، از دل زندگی‌های ناتمام، روایت‌هایی از نابرابری، عشق، شکست و امید ارائه می‌دهد.

کتاب «هفت» در حوزه شعر کُردی، نوشته مدیا یاکلاو، شاعری که ۲۷ سال در زندان به‌سر برده، با استعاره‌ی «هفت» به بازسازی درونی لحظات، خاطرات و رؤیاها می‌پردازد.