به گزارش کردپرس، مصطفی قاراسو، عضو شورای رهبری KCK، در گفت‌وگویی تلویزیونی با اشاره به دیدار ۲۸ آگوست با اوجالان گفت تأخیر در این دیدار نشانهٔ جدی نگرفتن روند است و سنجش جدیت حکومت از این پس به آزاد و قابل‌کار شدن شرایط اوجالان و پیوستگی دیدارها وابسته است. او ضمن هشدار دربارهٔ «وقت‌کشی» و «بازی‌های سیاسی»، تغییر زبان رسانه‌های تحت نفوذ دولت، توقف فشار بر اپوزیسیون و بازنگری در سیاست‌های سوریه—از جمله تهدید به عملیات در روژاوا—را برای پیشرفت روند ضروری دانست.

مصطفی قاراسو در برنامهٔ ویژهٔ «مدیا خبر تی‌وی» و در پاسخ به پرسش‌های قدیر حُردوغان، با انتقاد از شیوهٔ مواجههٔ دولت و حاکمیت با روند «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» گفت که دولت باید با رویکردی درست با موضوع عبدالله اوجالان برخورد کند. به‌گفتهٔ او، «اوجالان مذاکره‌کنندهٔ اصلی است، "رهبر مردم کُرد" است، مخاطب اصلی حل مسئلهٔ کُرد و حتی مخاطب دموکراتیزاسیون ترکیه است»، زیرا «دموکراتیزه‌نشدن ترکیه از حل‌نشدن مسئلهٔ کُرد ناشی می‌شود». قاراسو تأکید کرد که کمیسیون پارلمانیِ تشکیل‌شده برای روند باید «مسئولانه» رفتار کند و امکان سخنرانی اوجالان در مجلس را فراهم آورد: «اوجالان باید در مجلس صحبت کند؛ کمیسیون در برابر مردم و تاریخ مسئول است و نباید روند را در حالت تعلل و بلاتکلیفی نگه دارد.»

او با اشاره به دیدار ۲۸ آگوست با اوجالان، این دیدار را «با تأخیر» دانست و افزود: «این‌که چنین دیداری تا این اندازه به تأخیر افتاده، خود نشان‌دهندهٔ رویکرد دولت آک‌پارتی است. در موضوعی به این اهمیت—جایی که رهبری (اوجالان) فراخوان صلح و جامعهٔ دموکراتیک داده و گام‌هایی برداشته که کسی انتظارش را نداشت و امیدی برای دموکراتیزاسیون ترکیه و حل مسئلهٔ کُرد ایجاد کرده—چنین تأخیری قابل‌قبول نیست.» قاراسو تصریح کرد که دیدارها باید «پیوسته و با شتاب کافی» ادامه یابد و اوجالان «به‌طور مستمر» با طیف‌های گوناگون دیدار کند: «با محافل دموکراتیک، با روشنفکران، روزنامه‌نگاران و سیاست‌مداران باید جلسه داشته باشد تا از دلِ این گفت‌وگوها مسیر درست، گام‌های لازم و شیوهٔ صحیحِ پیشبرد روند مشخص شود؛ زیرا گفت‌وگوها فرآیند را پخته می‌کند و راه را به نتیجه می‌رساند.»

قاراسو بهبود شرایط اوجالان را معیار سنجش جدیت حکومت دانست و گفت: «از این پس میزان جدیت دولت و حاکمیت در نحوهٔ نزدیک‌شدن به اوجالان سنجیده می‌شود—این‌که آیا شرایط او آزاد و قابل‌کار می‌شود و دیدارها با او به‌طور مکرر انجام می‌گیرد یا نه.» او هرگونه «کش‌دادن روند» را مخاطره‌آمیز توصیف کرد: «چیزی که به زمان سپرده شود، پرریسک است؛ زمان نامعلوم است. اگر مسائل به‌موقع حل نشوند، می‌توانند دچار انسداد شوند، بپوسند یا به مسیرهای دیگری منحرف شوند. بنابراین باید گفت‌وگوها تسریع شود، نقش‌آفرینی اوجالان سرعت بگیرد و حتی آزادی او در دستور کار قرار گیرد و به‌صورت ملموس پیش برود.»

او با یادآوری این‌که «اوجالان نه فریب می‌دهد و نه فریب می‌خورد»، نسبت به هرگونه «بازی‌دادن»، «اهرم‌سازی» و «وقت‌کشی» هشدار داد و از «روش‌های معاویه» به‌عنوان الگوهای ناصحیحِ فریب یاد کرد. قاراسو همچنین خواستار تغییر زبان رسانه‌های زیر نفوذ دولت شد: «وقتی ۹۵ درصد رسانه‌ها در اختیار ائتلاف آک‌پارتی و حزب حرکت ملی است، اگر واقعاً صادق‌اند و می‌خواهند مسئله را حل کنند، زبان رسانه باید تغییر کند و از روند صلح و جامعهٔ دموکراتیک پشتیبانی کند؛ نمی‌شود از صلح گفت و هم‌زمان همان ادبیات برچسب‌زننده—مثل گفتنِ “تروریست” و “سرکردهٔ تروریست ها”—را تکرار کرد و بعد مدعی حل مسئله شد.» او در سطح اجتماعی نیز تأکید کرد که مردم باید به روند «ایمان بیاورند و از آن حمایت کنند»، زیرا «این روند آن‌قدر ارزشمند است که نمی‌توان آن را به انصافِ این یا آن دولت واگذاشت» و باید با پشتیبانی عمومی به سرانجام برسد.

به‌گفتهٔ قاراسو، فشار بر اپوزیسیون و انتصاب قَیّم (مدیران انتصابی دولتی) در شهرداری‌ها و احزاب «اقدامی ضددموکراتیک و تحریک علیه روند صلح» است. او از اپوزیسیون خواست به دام این تحریک‌ها نیفتد و فعالانه در روند حل مسئله کُرد مشارکت کند.

قاراسو کارکرد «کمیسیون مجلس» را در چارچوب روند «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» در تراز اهمیت موضوع ندانست و گفت: «این کمیسیون باید با جدیت بیشتری با مهم‌ترین مسئلهٔ ترکیه مواجه شود. به‌ویژه در این موضوع باید موضوع رهبری (اوجالان) را نیز درست دید.» او تصریح کرد که تا وقتی اوجالان آزاد و در شرایطی که بتواند کار کند، قرار نگیرد و به‌عنوان مذاکره‌کنندهٔ فعال ایفای نقش نکند، «به‌عنوان یک جنبش کاری نمانده که بتوانیم انجام دهیم.» قاراسو سپس یادآور شد: «حزب (PKK) را منحل کردیم، اعلام کردیم که مبارزهٔ مسلحانه علیه ترکیه متوقف شده و برای نشان‌دادن اراده‌مان، به ابتکار رفیق بسە، ۱۵ زن و ۱۵ مرد سلاح‌هایشان را سوزاندند. مسئولیت ما همین‌ قدر است؛ از این پس نوبت حکومت است که گامی بردارد و بحث را به ‘خلع سلاح’ تقلیل ندهد.» او افزود: «کمیسیون و دولت باید این واقعیت‌ها را در نظر بگیرند؛ حق اُمیدی که (دولت باغچه لی) گفت باید اعمال شود؛ آزادی و امکان نقش‌آفرینی اوجالان باید فراهم گردد. چنین روندی با رهبری پیش می‌رود، نه صرفاً با ما. مردم ما هم اوجالان را به عنوان مذاکره‌کنندهٔ اصلی پذیرفته‌اند.»

او برای تعریف ماهیت مسئلهٔ کُرد نمونه‌ای عینی آورد: «این‌که در کمیسیون، به ‘مادران صلح’ اجازهٔ سخن گفتن به زبان کردی داده نمی‌شود، خود تعریفِ مسئله است.» قاراسو گفت: «اساس مسئله زبان مادری و آموزش به زبان مادری است—رئیس کانون وکلای آمد هم همین را گفت: ‘مسئلهٔ کُرد همین است’. در مجلس، مادری می‌خواهد به زبان خودش حرف بزند، اجازه نمی‌دهند. در دنیا چیزی مشروع‌تر از حرف‌زدنِ انسان به زبان خودش هست؟ اما ساکتش می‌کنند.» او واکنش‌ها را ناکافی دانست: «واکنشِ دم پارتی هم ناکافی بود؛ دیگر نیروهای مخالف هم واکنشِ جدی نشان ندادند. باید با قاطعیت اعتراض می‌شد؛ حتی می‌شد جلسه را ترک کرد.» به‌گفتهٔ او، راه‌حل در به‌رسمیت‌شناختن زبان، هویت، حقوق و اشکال خودگردانی محلی و نیز «ادغام دموکراتیک با جمهوری» است، نه در همسان‌سازی و همگون‌سازی.

قاراسو در بخش دیگری از سخنان خود به تهدید به عملیات علیه شمال و شرق سوریه (کردستان سوریه) واکنش نشان داد و به گفته‌های دولت باغچه لی اشاره کرد: «اگر قرار است امرالی بازیگر اصلی باشد، پس چگونه انزوای اجباری علیه اوجالان ادامه دارد؟ چطور بدون دیدار و رفت‌وآمد می‌خواهید اوجالان نقش خود را در این روند ایفا کند؟» او ریشهٔ تهدیدها را «هراس از الگوی خودگردانی کُردی» دانست و خطاب به حکومت گفت: «از ‘میثاق ملی’ و ‘برادری’ حرف می‌زنید، اما علیه کُردهای سوریه دشمنی می‌ورزید. به کُردها در آن‌جا اتکا کنید.» قاراسو تأکید کرد که «مردم کردستان سوریه به اوجالان وفادارند» و اگر قرار است راه‌حلی پیدا شود، باید نقش‌آفرینی اوجالان در کردستان سوریه ممکن گردد؛ در غیر این صورت، «بحران و درگیری» محتمل است و «چنین جنگی چه برای ترکیه خواهد آورد؟» او سپس به تنش اسرائیل–ترکیه در سوریه پرداخت و با یادکرد از «پشتیبانی تاریخی ترکیه از اسرائیل»، ریشهٔ تعارض کنونی را در سیاست سوریه‌ای آنکارا و رابطه با گروه‌های تندرو دانست: «تا وقتی این خط ادامه یابد، با توجه به حمایت آمریکا و اروپا از اسرائیل، احتمال تشدید تعارض وجود دارد. لازم است دولت به طور عقلانی‌تر و با رویکری بر پایه حل‌مسئله‌ برخورد کند و از تهدید و عملیات به‌عنوان راهبرد حل مسئله بپرهیزد.»

قاراسو در پایان با تأکید بر اهمیت فرهنگ و هنرِ جمع‌گرا به‌مثابهٔ بقا و مقاومت فرهنگیِ کُردها، از جامعه دعوت کرد در سی‌وسومین جشنوارهٔ فرهنگ کُردی که ۱۳ سپتامبر در دورتموند آلمان برگزار می‌شود، به‌ویژه زنان و جوانان مشارکت گسترده‌ای به هم رسانند.