کرد پرس- سازمان ثبت احوال خودکشی را با ۳.۸۹ درصد مرگ ها، پنجمین دلیل مرگ نوجوانان اعلام کرده که یک پنجم آن به دلیل ازدواج اجباری اتفاق می‌افتد.

نخست باید گفت که ازدواج اجباری به ازدواجی گفته می‌شود که بدون رضایت آزادانه هر دو طرف صورت می‌گیرد. این ازدواج می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله فشار خانواده، سنت‌های قبیله‌ای، ملاحظات اقتصادی، بدسرپرستی و یا تهدید به خشونت رخ دهد. فرد مجبور به ازدواج ممکن است کودک، نوجوان یا بزرگسال باشد، اما در هر صورت رضایت واقعی و آگاهانه‌ای از سوی او وجود ندارد.

• نقض حقوق بشر: ازدواج اجباری نقض آشکار حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و کودکان، است. این عمل آزادی، استقلال و حق انتخاب فرد را سلب می‌کند.
• خشونت خانگی: ازدواج‌های اجباری اغلب با خشونت خانگی، سوء استفاده جنسی و جسمی همراه است. فرد مجبور شده ممکن است به طور مداوم در معرض تهدید و ارعاب قرار گیرد.
• مشکلات روانی: افراد قربانی ازدواج اجباری غالباً دچار مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) و افکار خودکشی می‌شوند. این مشکلات می‌توانند زندگی فرد را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهند.
• محرومیت از تحصیل و فرصت‌های اقتصادی: ازدواج اجباری می‌تواند مانع تحصیل و رشد اقتصادی فرد شود. دختران اغلب از تحصیل باز می‌مانند و فرصت‌های شغلی محدودی برای آن‌ها فراهم می‌شود.
• فقر و نابرابری: ازدواج اجباری می‌تواند به تشدید فقر و نابرابری در جامعه منجر شود. این مسئله به ویژه برای خانواده‌هایی که در شرایط اقتصادی ضعیف قرار دارند، می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
• بی‌ثباتی اجتماعی: ازدواج‌های اجباری به بی‌ثباتی اجتماعی و افزایش جرم و جنایت منجر می‌شود. این می‌تواند امنیت و رفاه جامعه را به خطر اندازد.
• تکرار چرخه: دختران قربانی ازدواج اجباری ممکن است خود در آینده به اجبار دختران خود را به ازدواج دهند، و این چرخه خشونت و ظلم را ادامه دهند.

در مجموع، ازدواج اجباری یک پدیده مخرب اجتماعی است که پیامدهای منفی زیادی برای افراد، خانواده‌ها و جامعه به همراه دارد. مبارزه با این پدیده نیازمند تلاش‌های چند وجهی و جامع از جمله آگاهی‌رسانی عمومی، حمایت‌های قانونی و تغییر در نگرش‌های اجتماعی است.

فاش بدانیم که نرخ‌های بالای خودکشی در جوامع با ازدواج‌های اجباری به عنوان یک معضل جدی اجتماعی و بهداشتی شناخته می‌شود. این پدیده تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد که به مشکلات روانی و اجتماعی مرتبط با ازدواج‌های اجباری مربوط می‌شود. که در زیر به برخی از نکات کلیدی این موضوع اشاره می‌شود:

۱. فشار روانی و اجتماعی:

• فردی که به اجبار وارد ازدواجی می‌شود، معمولاً با فشارهای روانی و اجتماعی زیادی روبرو است. افرادی که در چنین شرایطی قرار دارند، ممکن است احساس تنهایی، ناامیدی و عدم کنترل بر زندگی خود را تجربه کنند.

۲. نارضایتی از زندگی زناشویی:

• افراد متأهل به اجبار غالباً از زندگی زناشویی خود ناراضی هستند. این نارضایتی می‌تواند به احساس بی‌معنایی و افسردگی منجر شود که خود عامل مهمی برای افزایش خطر خودکشی است.

۳. عدم حمایت اجتماعی:

• در جوامع با ازدواج‌های اجباری، افراد به طور کلی از حمایت کمتری برخوردارند. که شوربختانه ناتوانی در به اشتراک گذاشتن احساسات و افکار با دیگران و عدم وجود منابع حمایتی می‌تواند به افزایش افکار خودکشی منجر شود.

۴. محرومیت از انتخاب:

• از دست دادن حق انتخاب در انتخاب همسر می‌تواند به احساس ضعف و بی‌ارادگی منجر شود و عواقب روانی آن می‌تواند منجر به خودکشی گردد.

۵. آمارهای جهانی:

• براساس مطالعات و گزارش‌های جهانی، نرخ خودکشی در میان زنانی که در ازدواج‌های اجباری قرار دارند، به طور قابل توجهی بالاتر از سایر زنان است. همچنین مردانی که تحت فشارهای اجتماعی برای حفظ چنین ازدواج‌هایی قرار دارند نیز ممکن است به خودکشی روی بیاورند.
• همچنین سازمان ثبت احوال خودکشی را با ۳.۸۹ درصد مرگ ها، پنجمین دلیل مرگ نوجوانان اعلام کرده که یک پنجم آن به دلیل ازدواج اجباری اتفاق می‌افتد! که می تواند آمار آن فراتر از آمار اعلامی هم باشد.

۶. رابطه با خشونت خانوادگی:

• ازدواج‌های اجباری معمولاً با خشونت خانگی همراه هستند که خود عامل مهمی در ایجاد خطر خودکشی است. افراد قربانی خشونت ممکن است در شرایطی قرار بگیرند که احساس بی‌پناهی و hopelessness (ناامیدی) کنند.

۷. پیشنهادات برای آینده: بی تردید جلوگیری از ازدواج اجباری نیازمند تلاش‌های همه‌جانبه از جمله آموزش، آموزش، تغییر نگرش‌های اجتماعی و حمایت قانونی است. در زیر برخی از پیشنهادها برای جلوگیری از این پدیده ارائه می‌شود:

• لازم است تا جوامع برای کاهش این نرخ‌ها به سمت ارتقاء آگاهی‌های اجتماعی، حمایت روانی و ایجاد فرصت‌های انتخاب آزاد برای افراد پیش بروند. بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی روانی و حمایت‌های اجتماعی می‌تواند اثرات مثبت زیادی بر کاهش نرخ خودکشی داشته باشد.
• آموزش درباره حقوق بشر و حقوق فردی به ویژه زنان و دختران در خانواده های آسیب.

• آگاهی‌رسانی درباره آسیب‌های ازدواج اجباری برای جامعه و خانواده.

• حمایت از قوانین سخت‌تر علیه خشونت خانگی و تجاوز به همسر و در واقع حمایت از قوانین که از حقوق زنان محافظت می‌کند.
• ایجاد مراکز حمایتی جهت جلوگیری از خشونت خانگی.
• آموزش والدین در مورد اهمیت حق انتخاب برای فرزندان تحت نظارت روان شناسان و مشاوران

• ایجاد برنامه‌های آموزشی برای کودکان در مورد حقوقشان و اینکه چگونه باید با والدینشان صحبت کنند.
• آموزش زنان در مورد حقوقشان و اینکه چگونه باید در بحران های فردی، خانوادگی و اجتماعی از خود دفاع کنند.

• ایجاد شبکه‌های حمایتی برای زنان در صورت نیاز به حمایت و پشتیبانی
• ایجاد مراکز حمایتی و یا تقویت خدمات ویژه آنها برای خانواده‌های فقیر با محوریت ویژه آسیب های اجتماعی

• حمایت از زنان در کار و آموزش برای افزایش سطح درآمد و استقلال فردی

• بازبینی در خصوص سیستم قضایی توسط عالمان و حمایت از قوانینی که ازدواج اجباری را ممنوع می‌کند و از همه مهمتر، عاملان آن را سخت مجازات می کند.

 به‌طور کلی، ارتباط قوی بین ازدواج‌های اجباری و افزایش نرخ خودکشی وجود دارد و این موضوع نیازمند توجه و اقدام فوری از سوی سیاست‌گذاران، جامعه و نهادهای مسئول و ذیربط است./