کرد پرس- استوری های نفر همراهش در این سفر  روح تهیدستان و دغدغه مندان جامعه را جریحه دار کرد. 

پس از اتمام تعطیلات نوروزی جامعه منتظر واکنش رییس جمهور به این حرکت قبیح مدیریتی دوخته شده بود. وقتی خبر عزل معنا دار او توسط ریاست جمهور با ادبیاتی هدفمند منتشر گردید، موجی از نشاط اجتماعی را در جامعه به وجود آورد و حجم زیادی نظرات عمدتا تحسین برانگیز روانه رسانه و شبکه های مجازی گردید. 
مدت ها بود که دولت های گذشته با این رویه مدیران متخلف و متمرد را کنار نگذاشته بودند. این اقدام متعهدانه غیرت ملی را در بین جامعه  برانگیخت .
شاید عزل این مدیر که نمادی از اشرافی گری بود چندان در سرنوشت برخی دیگر  مدیران متخلف  تاثیر نداشته باشد اما عزل هوشمندانه او احیای یک سنت حسنه است که دارای حسن  شرعی و اخلاقی می‌باشد.
 به حکم عقل و شرع هر اقدام حسن و نیکویی که از فاعلی سر بزند باید ستوده شود به همان اندازه که هر عمل قبیح و زشتی که روی بدهد باید نکوهیده شود. این حرکت نادر از مدیران ارشد بیش از هر زمانی ضرورت ذاتی حال جامعه ما می‌باشد.
 وقتی که استخوان های جامعه زیر فشارهای اقتصادی خرد می شود سزاوار نیست مدیری اشرافی سفری جنجالی را انجام دهد که مزید بدبینی جامعه بشود. شاید گفته شود مشارالیه از تمکن مالی بالایی برخوردار است و هزینه سفر ربطی به دولت ندارد قطعا هم همین است اما مردم او را با هویت سازمانی می شناسند نه تمکن مالی شخصی. 

 آنچه که این حکم را با یک عزل معمولی متفاوت می کند  ابلاغ آشکار و معنا دار آن بود که جنبه آموزندگی داشت. این نوع قطع همکاری حاکمیت با مدیران ریشه نهج البلاغه ای دارد در آنجا که علی (ع) از خیانت یک کارگزار حکومتی در اهواز مطلع می شود به حاکم آن منطقه (رفاعه) می نویسد ؛ وقتی نامه ام به دستت رسید فرد متخلف را عزل (گویا عمل هرمه، مامور متخلف به قدری بوده که حد زندان و شلاق برایش بریده بودند) منتها آن بخش از فرمان علی (ع) در این مقال جالب است که می نویسد، همه را از این کار (خلاف) باخبر کن ... و این حکم را به  همه کارمندان زیر دستت گزارش کن تا نظر مرا در این اقدام بدانند. 
آری عزل آشکار این مدیر ارشد دولتی و رسانه ای کردن آن تنبهی کارآمد بود که امید می رود این روش رفتاری در بدنه مدیریت خرد و کلان جامعه جان بگیرد.

عزل معاون ریاست جمهوری در شرایط کنونی بعنوان رویه ای نیکو و پسندیده در جامعه جابیفتد و سنت حسنه عدالت ورزی احیا بشود. 

شاید بعضا گفته شود فساد در کشور گسترش یافته  و با یک گل بهار نمی شود. 
باید گفت آن یک ضرب المثلی است که به اشتهار رسیده است اما این اقدام عملی خود گلستانی از اندیشه عدالت است .
 در فضایی که برخی چپاولگران آن را مسموم کرده اند این گل واژه عدالت قابلیت تکثیر را دارد زیرا جان های تشنه در فضای غبارآلود کنونی مشتاق اعمال چنین فرامین روح افزایی   هستند.
 بنابراین  همان اندازه که در مقابل فعل منکری واکنش نشان داده می شود به مراتب بیشتر از آن باید از یک امر معروف دفاع کرد و از آن استقبال نمود  تا مشوقی بر استمرار این سنت نیکو در بین مدیران کشور باشد و پاس رعیت که همان رای ملت است پاس داشته شود.