کرد پرس- هرچند برخورد مدیریت صدا و سیما این بار کمی از گذشته سریع تر و قاطعانه تر بود و تب انتقادات و اعتراضات چندان بالا نگرفت اما این اقدامات تکراری موهن لطمات بزرگی به اعتبار صدا و سیما به عنوان رسانه ملی  می زند.
آنچه این قصور را بیشتر مورد توجه قرار می دهد این است  انتشار مطلب توهین آمیز به مقدسات اهل سنت در  آنتن زنده نبود.
معمولا عذر قصور در برنامه زنده  پذیرفته شود، هر چند انتظار نمی رود دستگاه عریض و طویلی مانند صدا و سیما در پخش زنده هم دچار چنین اشتباهات مهلکی شود. 
اما  این اتفاق در یک برنامه از قبل ضبط شده رخ داد  که مجری و تهیه کننده و ناظر پخش بدان واقف بودند.
 اگر گفته شود از این فیلترها سهوا  عبور کرده باید به بودجه های کلان برنامه سازی شک کرد اگر عمدی در کار بوده بر خلاف نص صریح منشور مدیریتی کشور است چرا که رهبری معظم انقلاب برای مقدسات اهل سنت حرمت ابدی قایل است.
 بنابراین برخورد با عاملان و آمران این برنامه موهن لازم بود اما کافی نیست بلکه در منشور سفارشات برنامه سازی حتما باید چارچوب ها و ساختار فضای سیاسی و مذهبی به عنوان یک پیش شرط به همگان اعلام شود.
ضمن اینکه در عصر هوش مصنوعی و جهش کهکشانی اطلاعات این همه شبکه های تلویزیونی کم بیننده ضرورتی ندارد. تعداد کارمندان بسیاری از مراکز صدا و سیما با خروجی آنان چندان مطابقت ندارد و برخی مراکز به پارکینگ سیاسی مدیران و یا قلک نمایندگان و جریانات سیاسی تبدیل شده اند تا این که بعضی ها از صدا و سیما راضی بشوند.
 روی هم رفته هزینه های صدا و سیما با خروجی آن  همخوانی ندارد کاش نگاه تجدد گرایانه ای بر دستگاه رسانه ای کشور اعمال شود و تعدد رسانه با سلایق مختلف همانند بسیاری کشورها جای خود را باز کنند که این همه نقد بر یک گاف تلویزیونی روانه صدا و سیما نشود.