به گزارش کردپرس، خبرگزاری فرانسه در گزارشی پیرامون فوت ناگهانی یک از اعضای روند صلح میان ترکیه و کردهای سوریه نوشت: « سِری ثُریا اوندر، نماینده باسابقه و چهره‌ای محترم در میان طیف‌های مختلف سیاسی ترکیه که سال‌ها برای پایان دادن به مناقشه با اقلیت کُرد این کشور تلاش کرده بود، در سن ۶۲ سالگی درگذشت. بیمارستانی در استانبول روز شنبه خبر درگذشت او را اعلام کرد.»
اوندر، نماینده حزب طرفدار کردها به نام حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها یا DEM پارتی و نایب‌رئیس پارلمان ترکیه بود. او پس از ایست قلبی در ۱۵ آوریل تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت، اما حالش وخیم باقی ماند و نهایتاً جان باخت.
درگذشت او موجی از واکنش‌ها در پی داشت. حتی رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه که معمولاً حزب DEM را به داشتن ارتباط با پ.ک.ک متهم می‌کند، از پیگیری وضعیت جسمانی او خبر داد و با دختر اُندر تماس گرفت. اردوغان روز شنبه با ابراز اندوه گفت:
نباور دارم که ترکیه‌ای بدون ترور که اوندر عزیز در سال‌های اخیر برایش تلاش می‌کرد، روزی محقق خواهد شد.»
مراسم خاکسپاری اوندر، روز یک‌شنبه در استانبول برگزار خواهد شد.
زندگی در دل دو فرهنگ؛ پلی برای گفت‌وگو
سری ثریا اوندر در سال ۱۹۶۲ در خانواده‌ای سوسیالیست در استان عمدتا کردنشین آدی‌یامان به دنیا آمد. او در میان دو فرهنگ کُرد و تُرک بزرگ شد و همین تجربه، او را به چهره‌ای مؤثر در گفت‌وگوهای صلح میان دولت ترکیه و جنبش کُردی تبدیل کرد. وی از چهره‌های کلیدی مذاکرات صلحی بود که در سال ۲۰۱۳ آغاز شد.
به گفته ارتغرل کورکچو، رئیس پیشین حزب HDP که اکنون حزب DEM نام دارد، «خلق‌وخو و مسیر زندگی‌اش او را به فردی تبدیل کرده بود که می‌توانست با همه طرف‌ها وارد گفت‌وگو شود.»
پُستچی صلح
اوندر در ماه‌های پایانی عمرش، سه بار به جزیره ایمرالی سفر کرد تا با عبدالله اوجالان، رهبر زندانی پ.ک.ک، دیدار کند. این دیدارها بخشی از ابتکار تازه دولت ترکیه برای ازسرگیری گفت‌وگوها با هدف پایان دادن به جنگی چهار دهه‌ای بود که جان بیش از ۴۰ هزار نفر را گرفته است.
پس از آخرین دیدار خود در ۲۷ فوریه، هیئت حزب DEM با نامه‌ای تاریخی از سوی اوجالان بازگشتند؛ نامه‌ای که در آن از نیروهای مسلح کُرد خواسته شده بود تا سلاح‌های خود را زمین بگذارند و خود را منحل کنند.
اوندر در آن زمان گفته بود: «اگر لازم باشد، پُستچی صلح خواهم بود. جانم را هم در این راه می‌دهم.»
مقاومت، شوخ طبعی و امید در یک رخسار
اوندر که به اراده‌ای راسخ و شوخ‌طبعی‌اش معروف بود، در سال ۲۰۱۸ پیش از ورود به زندان به اتهام «تبلیغ تروریسم» گفته بود: «ممکن است اوضاع ناامیدکننده به نظر برسد، اما واقعیت این است که روزهای بهتری در راه‌اند.»
او نخستین بار در سن ۱۶ سالگی به دلیل شرکت در تظاهرات بازداشت شد و پس از کودتای نظامی ۱۹۸۰، به‌دلیل فعالیت دانشجویی هفت سال زندانی کشید و زیر شکنجه قرار گرفت.
اوندر پیش از ورود به سیاست، مشاغل متعددی از جمله عکاسی، رانندگی کامیون، کارگری ساختمانی و روزنامه‌نگاری را تجربه کرد. او در سال ۲۰۰۶، نویسندگی و بازیگری فیلم «بین‌الملل» را نیز بر عهده داشت؛ فیلمی درباره سرکوب سیاسی پس از کودتای ۱۹۸۰ که برخلاف سایر آثار مشابه، روزنه‌ای از امید را به تصویر می‌کشید.
صدای درختان در پارلمان
اوندردر سال ۲۰۱۱، وارد پارلمان شد و در جریان اعتراضات میدان تقسیم (گِزی پارک) در سال ۲۰۱۳ به چهره‌ای برجسته تبدیل شد. او در مقابل نیروهای پلیس فریاد زد: «من نماینده‌ی درخت‌ها هم هستم!»
پس از بستری‌شدن او در آوریل، عبدالله اوجالان با ارسال پیامی از تلاش‌های «بزرگ» اوندر برای صلح قدردانی کرد و گفت: «او کسی بود که توانست تعصبات را در جامعه، در پارلمان و در خیابان‌ها بشکند. توانایی او در تبدیل موقعیت‌های منفی به مثبت، بی‌نظیر بود.»
خبرگزاری فرانسه
نظر شما