به گزارش کردپرس، پس از هفت ماه کشمکش، آمد و شد و پیشتازی و عقب‌نشینی‌ها، سرانجام حزب کارگران کردستان (PKK) دوازدهمین کنگره خود را در دو محل جداگانه (یکی به رهبری مراد قارایلان و دیگری به رهبری جمیل بایک) برگزار کرد و در یک تصمیم تاریخی پایان مبارزه مسلحانه را اعلام و کلیه فعالیت‌هایش را تحت نام PKK متوقف کرد. تنها در روزهای برگزاری کنگره، ارتش ترکیه بیش از ۶۱ حمله و بمباران در اقلیم کردستان انجام داد.
با این حال، تاکنون زمینه‌سازی مناسبی برای فرآیند صلح فراهم نشده و هیچ فرآیند واقعی صلحی آغاز نشده است. انحلال PKK نیز در همین چارچوب صورت گرفته است. اگر دولت ترکیه به اشتباه از این وضعیت بهره‌برداری کند و آن را به پای پیروزی خود بنویسد، همه تلاش‌ها به نقطه صفر بازخواهد گشت و بی‌اعتمادی میان کُردها و تُرک‌ها، و میان PKK و دولت عمیق‌تر خواهد شد.
در بیانیه امروز PKK، فراخوانی برای اتخاذ موضع جدید مطرح شده است؛ فراخوانی برای سازمان‌دهی مجدد بر پایه فرهنگ، هویت، و اجرای حق دفاع از خود. در فراخوان تأکید شده: «بسیار مهم است که مردم ما، با پیشگامی زنان و جوانان در همه عرصه‌های زندگی، بر پایه زبان، هویت و فرهنگ خویش خود را سازمان‌دهی کند، در برابر حملات از خود دفاع کند و با جان و دل جامعه‌ای دموکراتیک و کمون‌گرا بسازد.»
PKK خواهان به‌رسمیت شناختن حقوق قانونی برای اجرای انحلال و خلع سلاح است. همچنین از دولت، پارلمان، و جامعه مدنی ترکیه و کردستان ترکیه می‌خواهد مسئولیت خود را در قبال این روند انجام دهند. مسئولیت این فرایند را به عبدالله اوجالان ارجاع می‌دهد و می‌خواهد که تحت رهبری او اجرا شود.
آنچه مهم است، این است که PKK و دولت ترکیه ۴۲ سال است که درگیر جنگ مسلحانه هستند و هیچ‌یک نتوانسته‌اند به دیگری پایان دهند. اکنون چهار دهه است که در یک دور باطل گرفتارند. اکنون زمان آزمون نیت دولت است. دولت ترکیه همواره از صلح هراس داشته و فرار کرده و در جنگ، قدرت و حاکمیت خود را حفظ کرده است. انحلال PKK نیز به همان اندازه که به معنای خلع سلاح دولت ناسیونالیست تُرک و نیروهای اقتدارگراست، نشان‌دهنده به زمین گذاشتن سلاح نیست. آغاز صلح و سازمان‌دهی اجتماعی، سلاح این مرحله مردم کُرد در کردستان ترکیه است و واکنش دولت به آن هنوز روشن نیست.
فعلا برای بحث درباره اینکه PKK چگونه سلاح‌های خود را تحویل می‌دهد و اعضایش کجا خواهند رفت، زود است. برای بحث درباره آینده قندیل، خاکورک، گارا، زاپ، متینا و هفتانین هنوز زود است. تا زمانی که دولت حسن نیت نشان ندهد و گام‌های بزرگ و عملی برندارد، هیچ عضو PKK از کوه پایین نخواهد آمد و هیچ سلاحی تحویل داده نخواهد شد.
اکنون برای حل مسئله کُرد و ایجاد برادری توپ در زمین حزب عدالت و توسعه، حزب حرکت ملی و جامعه ترکیه است. اگر اردوغان و دولت ترکیه هنوز به نابودی و قطع ریشه کُردها فکر می‌کنند، حتی ده سال دیگر هم نمی‌توانند آشتی را آغاز کنند و در آینده، جنبش کُردی ممکن است به زخمی عمیق در دل دولت ناسیونالیست ترکیه تبدیل شود. این فرایند صلح، پرده‌ای از چهره دولت ترکیه در برابر جامعه بین‌المللی کنار می‌زند.
نویسنده: کامران عثمان
منبع: دراو مدیا
نظر شما