به گزارش کردپرس، تونجر بکرخان، رئیس مشترک حزب دموکراسی و برابری خلقها (دم پارتی)، در آغاز نشست شورای مرکزی این حزب که با هدف بررسی تحولات جاری برگزار شد، با اشاره به وضعیت پرتنش خاورمیانه گفت: «ما در دل آشوب هستیم؛ اوکراین در جنگ میسوزد، غزه زیر حملات اسرائیل خونین است، عراق در بلاتکلیفی، سوریه تکهتکه شده، و ایران در مرکز چندین بحران امنیتی قرار دارد. جهان و منطقه در حال بازتعریف خود هستند.»
او تأکید کرد که تصمیم اخیر PKK در دوازدهمین کنگرهاش برای پایان دادن به مبارزه مسلحانه، نشانهای از درک تحولات جهانی و تلاش برای تعریف مسیری نو است. بکرخان گفت: «ما اکنون در یک برههی حساس تاریخی ایستادهایم؛ یا میتوانیم رابطهی ترک و کرد را بر مبنای دموکراسی بازسازی کنیم، یا همگی در دل فاجعهسازیهای خاورمیانه محو خواهیم شد.»
او با بیان اینکه «هر تأخیر در رسیدن به صلح، خطر کشته های بیشتر را به دنبال دارد»، افزود: «تصمیم PKK تنها یک تحول سازمانی نیست؛ این تصمیم میتواند سرنوشت یک جغرافیا را تغییر دهد. این تصمیم فراخوانی برای خاموشی سلاحها و آغاز گفتوگوی سیاسی است.»
بکرخان هشدار داد که نگاه معاملهگرانه به روند صلح نادرست است. او گفت: «این روند یک چانهزنی سیاسی نیست؛ بلکه مسئلهای وجودی است. اگر موفق شویم، میتوانیم الگویی دموکراتیک برای کل خاورمیانه و حتی جهان ارائه دهیم.»
او در ادامه خواستار آغاز گفتوگویی فراگیر در چارچوب مجلس ترکیه شد و تأکید کرد که تنها مجلس میتواند بستر قانونی و شفاف این فرایند را فراهم کند. بکرخان با یادآوری ناکامیهای مذاکرات صلح در سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ گفت: «اشتباه گذشته را تکرار نکنیم. این بار مجلس باید به مرکز تصمیمگیری و نظارت بدل شود.»
بکرخان با اشاره به پیامهای اخیر عبدالله اوجالان، رهبر در بند PKK گفت: «اوجالان به درستی تأکید میکند که هر بار حقوق انسانی کردها به رسمیت شناخته میشود، برخی معترض می شوند. این همان مانع اصلی همزیستی مسالمت آمیز است. ما نیز با او همعقیدهایم که بدون برادری مبتنی بر برابری، دموکراسی تحقق نمییابد.»
او ضمن ابراز امیدواری نسبت به آینده، گفت: «فرصتی فراهم شده تا از دیاربکر تا ازمیر، از باتمان تا ادیرنه، برای ساختن آیندهای مشترک گام برداریم. اگر بتوانیم مردم را قانع کنیم، اگر زبان همبستگی و نه نفرت را به کار بگیریم، میتوانیم این مسیر را به سرانجام برسانیم.»
رئیس مشترک دم پارتی در پایان، اعضای حزبش را به فعالیت میدانی در تمامی استانها و گروههای اجتماعی دعوت کرد و گفت: «ما وظیفه داریم پلهایی بسازیم که جامعه را به هم نزدیک کند. این تنها راه نجات است. اگر خوب سازماندهی کنیم و مردم را قانع سازیم، میتوانیم بزرگترین مانعها را از پیش برداریم.»
نظر شما