نامش عبدالرحمن شرفکندی بود، اما با تخلصی که خود برگزید، شناخته شد: هژار، یعنی دردمند؛ صدایی از دل رنج ها، و امیدی برای زبان و فرهنگ کُردی.
ماموستا هژار، یکی از برجسته ترین چهره های فرهنگی، ادبی و علمی در تاریخ معاصر کُردهاست؛ شاعری توانا، ادیبی متعهد، فرهنگ نویسی پیشگام، و مترجمی کم نظیر که به چند زبان تسلط کامل داشت: کردی، فارسی، عربی و اندکی فرانسوی.
زندگی هژار آمیخته ای بود از تبعید، محرومیت، تلاش و آفرینش. اما او از دل این دشواری ها، اثری پدید آورد که جایگاهش را در تاریخ علمی و زبانی ایران و کردستان تثبیت کرد:
ترجمه  کامل کتاب «قانون در طب» ابن سینا از زبان عربی به فارسی – اثری عظیم در پنج جلد که با دقت علمی و زبانی بی نظیر انجام شد و سال ها پژوهش و رنج را در خود جای داده است. این کار سترگ، نقطهٔ اوج کارنامهٔ ماموستا هژار است؛ کاری که تنها از کسی چون او برمی آمد، که هم اهل علم بود، هم زبان شناس، و هم دلبسته به فرهنگ.
در کنار آن، هژار ترجمه هایی ارزشمند از متون مقدس، متون عرفانی، و شاهنامه فردوسی به زبان کردی انجام داد. همچنین فرهنگ لغت «هێنبەر»، اشعار زیبای کردی، و نوشته هایی در دفاع از زبان و هویت کُردی از خود به یادگار گذاشت.
او نه تنها یک شاعر، بلکه یک روشنفکر متعهد، یک زبان پرداز خلاق، و انسانی ستایشگر دانش و دانایی بود.
زندگی اش سراسر تلاش برای حفظ زبان مادری، پیوند میان فرهنگ ها، و زنده نگه داشتن شعلهٔ هویت بود.
امروز، دانشگاه کردستان، با افتخار، میزبان جایزه قلم هژار است؛ جایزه ای برای گرامی داشت نام او، و برای پاسداشت آفرینش های ادبی، علمی و زبانی در زبان کردی.
در آیین اختتامیه این جایزه، که در هفتم و هشتم خردادماه برگزار می شود، برگزیدگان معرفی خواهند شد؛ اما مهم تر از هر جایزه، تداوم راهی ست که هژار آغاز کرد.
قلم هژار، نماد اندیشه ای ست که در خاموشی فریاد زد،
زبانی ست که در سکوت شکفت،
و نوری ست که هنوز راه نسل های آینده را روشن می کند.