کرد پرس- پروانه وار، تن به شعله های وحشیِِ آتشِ آبیدر زدند و با نثار جانی شیرین و شیفته، عشق به سرزمین و زیست بوم را عینیت بخشیدند و ارزش و اهمیتِ طبیعت، این ضامن زندگی را به درستی روایت نمودند و خود با قامتی افراشته چون دماوند در شراره شعله های سرکشِ آتش، پایکوبان و دست افشان، سرود عاشقانه شرف و انسانیت سردادند و به ابدیت و جاودانگی پیوستند. یادشان گرامی و راهِ روشن شان هماره پر رهرو باد. (آمین)

اگر چه پیش بینی های مبتنی بر تجربه و تغییراتِ فصلی و آب و هوایی، حاکی از احتمال وقوع حتمیِ این قبیل حوادث می باشد؛ با این وجود، دستگاه ها و متولیان رسمی منابع طبیعی و محیط زیست، متأسفانه چنانکه باید، چابک و مجهز نبوده و آمادگی لازم در مقابله با بروز این بحران ها و کنترل دامنه آن ندارند؛ وگرنه جامعه این چنین دچار حیرت و حرمان و متحمل خسارات و مصائبی چنین دردناک نمی گردید و این سرمایه های ارزشمند انسانی از دست نمی رفت.

اما هرگز نمی توان و نباید این تراژدی و غمنامه را به سطح یک حادثه معمول تنزل داد. درکشمکش و گیر و دار این رخداد تراژیک، عناصری بس مهم قابل تفسیرند. کوهستان، طبیعت و زیست بوم، که برای قربانیان شأنی ربوبی و الوهیت یافته و آنان تا حد پرستسِ این پدیده طبیعی، پیش رفته اند و حتی خود را قربانی کرده اند و این پیوند را، پیوند انسان و طبیعت را، عمق و اهمیت و جاودانگی بخشیده اند.

نامیرایان حمید، خبات و چیاکو این سه هواریِ فداکارِ طبیعتِ پرشکوه کردستان، با نثار جان و هستی خود، حجت بر ادارات و دستگاه های متولی حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی، طبیعت یاران، انجمن ها، کوهنوردان و سمن های زیست محیطی به خصوص عاملان تجاوز و تصرف و تخریب اراضی ملی و مراتع و منابع طبیعی، تحت هر عنوان، در هر نقطه ای از کشور عزیز ایران، به ویژه استان کردستان تمام کرده اند.

زین پس منشور و میراث گرانسنگ این زنده یادان ضامن و حافظِِ طبیعت بکر و بخشنده کردستان، از دست درازی سود جویان و بی وطنان خواهد بود. این رویداد تلخِ و تاریخی باید نقطه عطفی باشد بر پایان تعرض و تخریب و تحدید اراضی ملی و منابع طبیعی حتی در صورت توجیهات قانونی!

بیجار گروس از جمله شهرهای استان کردستان است که بیشترین آسیب زیست محیطی، به طبیعت بکر و منحصر به فرد آن وارد آمده است. این شهر سال هاست از نبود طرحی جامع، مبتنی بر خرد مدیریتی، با لحاظ مسائل زیست محیطی و ویژگی طبیعت خاص آن، در رنج بوده است. به جرأت می توان گفت: «کمتر شهری چون بیجار آمیخته و اجین با طبیعت و ییلاقاتی خوش منظر و خدادادی وجود دارد. گنجینه ای که متأسفانه چند سالی است به انحاء مختلف در معرض تجاوز و تخریب و آسیبِ آشکار دستگاه هایی از دولت قرار گرفته است».

آنچه موجب این بخش از نوشتار گردیده است، بروز حادثه تأسف بار آتش سوزی آبیدر و قربانی شدن سه تن از فرزندان برومندی است که همگان را در عزا و اندوهی عمیق فرو برده است، چنانکه بدین مناسبت از ناحیه مقامات عالی دولت رسماً دو روز عزای عمومی در سطح استان اعلام گردید. این همه نشان از اهمیتی است حیاتی و انکار ناپذیر که امروزه به طبیعت و حفظ محیط زیست اختصاص یافته است.و این بر همگان آشکار است.

بدین لحاظ اکنون این پرسش اساسی پیش روی افکارعمومی و شهروندان فهیم شهرستان فرهنگ پرور بیجار قرار گرفته است که: «چرا اراضی و مراتع ملی و طبیعتِ بکر و دامنه های کوه پر شکوه نقاره کوب تا حد تخریبی جبران ناپذیر و غیرمسئولانه قرار گرفته است».

در بین کوه های سربرافراشته ای که چون برج و بارویی سترگ، شهر و مردمانش را به مهر فرا گرفته اند و امنیت و آرامش بخشیده اند، کوه نقار کوب همیشه برای این مردمان، نمادِ مهر و صلابت و شکوه و عظمت بوده است! که متأسفانه این سال ها به ناسپاسی در معرض نیستی و نابودی حاصل از طرح ها و تصمیماتِ  بی رویه شهر و شهر سازی بی کمترین ملاحظاتِ زیست محیطی قرار گرفته است.

گزارش این تخریب، به طور مبسوط در هفته نامه سیروان، چاپ چهارم مردادماه جاری انعکاس یافته است و در آن از تمامی مقامات استان و شهرستان و فعالان مدنی و محیط زیستی طلب نجات و امداد شده است. رجاء واثق دارد، که مسئله زیست محیطی موضوع این نوشتار در درجه ای از اهمیت قرار دارد که مقامات مسئول از جمله استاندار قبل از بروز فاجعه آن را در اولویت توجه خود قرار داده دستور توقف صادر نمایند.

و اکنون سخن پایانی با مسئولان و ذیربط و ادارات تابعه ی شهرستان بیجار: «آبیدر و آربابا و نقاره کوب و نسار و تفتان و دماوند و البرز و زاگرس، سر چشمه زیست و زایش اند و قلمرو پاک باختگانِ آتشِ جان ستانِ آبیدر! حمید و خبات و چیاکو»!

حرمت نگهدارید. به خود آیید و دست بدارید و بیش از این به خشونت، چنگ بر چهره مهربان طبیعت خدا نکشید و تخریبِ کوه شکوهمند نقاره کوب این نماد هویت و صلابت بیجار را متوقف کنید.

برای اهل اندیشه و انسانیت حجت تمام است؛ بیاییم، اصول و ارزش های انسانی و الهی را پاس بداریم.

*فعال محیط زیست از بیجار گروس