به گزارش کردپرس، مایکل روبین، از مقامات سابق وزرارت دفاع آمریکا و منتقد سیاست های داخلی و منطقه ای اقلیم کردستان عراق و احزاب حاکم در این منطقه، در یادداشتی که در نشریه میدل ایست فورم منتشر شده، روایت متفاوتی از حوادث چهار روز گذشته در شهر سلیمانیه عراق، در پی بازداشت لاهور طالبانی، از مقامات سابق حزب اتحادیه میهنی بیان کرده است:
او در یادداشت خود نوشت: در نخستین ساعات بامداد ۲۲ اوت ۲۰۲۵، نیروهای امنیتی وفادار به بافل طالبانی، خانه‌ی لاهور طالبانی( شیخ جنگی) ـ پسرعموی او و رئیس مشترک سابق اتحادیه میهنی کردستان (PUK) ـ را در سلیمانیه محاصره کردند. یگان‌های درگیر در این عملیات شامل نیروهای امنیت داخلی (آسایش) و گروه ضدتروریسم بودند؛ واحدهایی که آموزش آن‌ها را ایالات متحده بر عهده داشته است.
او در ادامه یادآوری می کند که لاهور از زمان کودتای درون‌حزبی بافل و برادرش قباد علیه او در ژوئیه ۲۰۲۱، در یک مجتمع حفاظت‌شده در سلیمانیه زندگی می‌کند. این کودتا به دو برادر امکان داد تا کنترل کامل بر PUK را در دست بگیرند.
مایکل روبین در این یادداشت می‌نویسد: «من هنگام محاصره خانه‌ی لاهور و پیش از آن‌که حکم بازداشتش اجرا شود، از طریق واتس‌اپ با او گفت‌وگو کردم. به گفته‌ی لاهور، بافل دو روز قبل، در ۲۰ اوت، به بغداد سفر کرده و با برخی مقامات عراقی و خارجی دیدار کرده بود. همچنین خانواده طالبانی تلاش داشتند حمایت قیس خزعلی، رهبر عصائب اهل‌الحق، و فائق زیدان، رئیس شورای عالی قضایی عراق را برای اقدام علیه لاهور جلب کنند، اما هر دو از ورود به ماجرا خودداری کردند.»
به گفته مایکل روبین، گزارش‌هایی هم وجود دارد مبنی بر این‌که قباد طالبانی ـ چهره‌ای دیپلماتیک‌تر از برادرش ـ پیش از این اقدام، سفارت‌های آمریکا و برخی کشورهای اروپایی را در جریان قرار داده بود. هرچند رسانه‌های محلی گاهی میان اطلاع‌رسانی عادی و «چراغ سبز دیپلماتیک» تمایز قائل نمی‌شوند.
الگویی تکراری در سیاست کردی
روبین باور دارد که حوادث اخیر سلیمانیه تکرار یک روند مداوم در صحنه سیاسی اقلیم کردستان است.؛ چرا که به گفته او، در سیاست کردها همواره الگویی وجود داشته که افراد حذف‌شده از قدرت، بار دیگر به عرصه بازگردند. همین امر موجب افزایش بدگمانی و نگرانی بافل و قباد نسبت به احتمال بازگشت لاهور شده است.
او یادآوری می کند که تاریخچه اتحادیه میهنی و حزب دموکرات کردستان پر از چنین نمونه‌هایی است:
- جلال طالبانی، بنیان‌گذار PUK، زمانی معاون ملا مصطفی بارزانی بود، اما پس از اختلاف در ۱۹۷۵، جدا شد و نهایتاً با خانواده بارزانی وارد ائتلافی ناپایدار شد.
- سامی عبدالرحمان نیز پس از جدایی از بارزانی‌ها، دوباره به قدرت بازگشت و رئیس پارلمان اقلیم شد؛ امروز یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های اربیل به نام اوست.
- نوشیروان مصطفی نیز که زمانی معاون طالبانی بود، پس از جدایی و تشکیل جنبش تغییر، در نهایت دوباره به سمت همکاری با طالبانی‌ها سوق یافت.
روبین تأکید می‌کند: ادعای تلاش لاهور برای کودتا علیه بافل بی‌اساس است، چرا که او دیگر عضو PUK نبود و اساساً امکان سازماندهی کودتا از درون حزب را نداشت.
ضعف رهبری و نگاه واشنگتن
به نوشته روبین، بافل طالبانی همچنان در جایگاه یک رهبر حرفه‌ای ظاهر نشده و در سفرهای خارجی، رفتاری غیرمسئولانه دارد. حتی چند سال پیش، دیپلمات‌های آمریکایی به دلیل اظهارات بی‌پرده بافل درباره کودتا علیه پسرعمویش و اعتراف به نقض حقوق بشر، جلسه‌ای در واشنگتن را ترک کردند.
در نتیجه، واشنگتن تحولات داخلی سلیمانیه و اربیل را بیشتر «هیاهوی بسیار برای هیچ» می‌بیند؛ نشانه‌ای از آن‌که رهبران کرد فاقد تمرکز و بلوغ لازم برای شراکت جدی با آمریکا هستند.
سه نگرانی اصلی آمریکا
روبین سه پیامد مهم برای سیاست‌گذاران آمریکایی، از حوادث اخیر در سلیمانیه برمی‌شمارد:
- سوءاستفاده از نیروهای آموزش‌دیده آمریکا: استفاده از یگان ضدتروریسم و آسایش برای رقابت‌های خانوادگی، منافع آمریکا را تضعیف کرده و ایالات متحده را در نقض حقوق بشر درگیر می‌کند.
- تضعیف مأموریت ضدتروریسم: همکاری مستقیم با این نیروها نه تنها مبارزه با تروریسم را تقویت نمی‌کند، بلکه آن را بی‌اعتبار می‌سازد. آموزش‌های سیا و پنتاگون نیز اغلب به گروه‌های دیگر منتقل می‌شود.
- بی‌توجهی به متحدان پیشین: لاهور، هرچند شریکی بی‌نقص نبود اما زمانی متحد آمریکا محسوب می‌شد. نادیده گرفتن بازداشت او پیام روشنی دارد: واشنگتن از دوستانش حمایت نمی‌کند.
هشدار به خانواده طالبانی
روبین هشدار می‌دهد: تا زمانی که ایالات متحده به حمایت از شبه‌نظامیان حزبی در اقلیم ادامه دهد، امنیت و ثباتی در منطقه به دست نخواهد آمد.
او به قباد طالبانی ـ که گزارش شده در واشنگتن برای توجیه اقدامات خود حضور دارد ـ توصیه می‌کند:
- اعتبار کلامش نزد آمریکا از میان رفته است.
- بازداشت لاهور اقدامی ناعادلانه بوده و تنها جایگاه او و برادرش را تضعیف می‌کند.
روبین یادآور می‌شود: هنگامی که مسرور بارزانی رقیب اقتصادی خود، صدقی برادوستی را بازداشت کرد، پرونده‌ای در دادگاه آمریکا علیه او به اتهام نقض حقوق بشر و تروریسم گشوده شد؛ پرونده‌ای که همچنان جریان دارد. به همین ترتیب، اقدامات بافل و قباد علیه لاهور نیز می‌تواند آنان را در معرض اتهامات مشابه در ایالات متحده قرار دهد؛ به‌ویژه آن‌که قباد طالبانی در آمریکا سکونتگاهی در ایالت مریلند دارد.
به باور روبین، بحران اخیر درون‌خانوادگی طالبانی‌ها بار دیگر نشان می‌دهد که رهبری کردها هنوز به بلوغ سیاسی و نهادی نرسیده است و تا زمانی که واشنگتن به حمایت از نیروهای حزبی ادامه دهد، صلح و ثباتی در اقلیم کردستان و عراق برقرار نخواهد شد.
نظر شما