به گزارش کردپرس، مصطفی قاراتپه، زندانی سیاسی که در سال ۱۹۹۵ دستگیر و به حبس ابد محکوم شده بود، پس از سه دهه حبس در زندانهای مختلف ترکیه، در ۶ ژانویه ۲۰۲۵ از زندان سینجان آزاد شد. او که مدتها از بیماری رنج میبرد اما تشخیص پزشکی درستی به بیماری او داده نشده بود، پس از آزادی با تشخیص سرطان مراحل سخت درمان را گذراند و در ۳۰ آگوست ۲۰۲۵ درگذشت. خانوادهاش با بیان اینکه زندانیان بیمار عمداً دیر آزاد میشوند، تأکید کردند: «زندانها خانه مرگاند، بیماران را تا لحظه جانباختن رها نمیکنند.»
به نوشته مزوپوتامیا، مصطفی قاراتپه، زندانی سیاسی ۶۷ ساله، پس از ۳۰ سال حبس در زندانهای مختلف ترکیه و تنها هفت ماه پس از آزادی، بر اثر سرطان درگذشت. او در ۱۴ ژانویه ۱۹۹۵ در ازمیر بازداشت و توسط دادگاه امنیتی حکومت به حبس ابد محکوم شده بود. طی این سالها در زندانهای ازمیر، یوزگات، غازی آنتپ، چولیک (بینگُل)، چانکری و کیرشهر نگهداری شد و در ۶ ژانویه ۲۰۲۵ از زندان شماره ۲ سینجان آنکارا آزاد شد.
برادرش، محمد قاراتپه (۷۲ ساله)، در گفن گفت مصطفی از جوانی در فعالیتهای سیاسی حضور داشت و همواره «برای آیندهای آزاد برای مردمش» تلاش میکرد. او افزود که برادرش در زندان شاهد نقض مکرر حقوق بشر بود و زندان را «خانه مرگ» مینامید.
به گفته خانواده، دو سال پیش مصطفی در زندان به سرطان مبتلا شده بود اما مسئولان زندان این موضوع را پنهان کرده و تنها از «درد معده» سخن گفته اند. او پس از ضعف شدید جسمانی و تکمیل مدت قانونی حبس طولانیاش، آزاد شد. بیماری مصطفی پس از آزادی تشخیص داده شد اما به دلیل تأخیر، روند درمان بیثمر ماند.
محمد قاراتپه تأکید کرد: «اگر بیماری برادرش بهموقع تشخیص داده میشد، امروز زنده بود. زندانیان بیمار را تا مرگ در زندان نگاه میدارند و وقتی دیگر امیدی به زنده ماندنشان نیست، آزاد میکنند.»
او همچنین از رنج خانواده مصطفی سخن گفت: «برادرم پنج دختر داشت. همه عمرشان در حسرت دیدن پدر گذشت. تنها در دیدارهای کوتاه و محدود او را میدیدند. یکی از دخترانش در زمان زندان پدرش جان باخت. مصطفی حتی در واپسین روزها نیز در حسرت دیدن طبیعت و آفتاب بود.»
آخرین خواسته مصطفی قاراتپه، بنا بر وصیتش، دفن در زادگاه و پخش ترانهی «Te ez kal kirim» (تو مرا داغان کردی) اثر آرام تیگران در مراسم خاکسپاریاش بود. خانواده میگویند یاد و مبارزه او را هرگز فراموش نخواهند کرد.
نظر شما