خبرگزاری کردپرس _ روستای خانگاه در جوار پاوه که شهریست لبریز از کرامت و سلامت و سعادت و سیادت و مدتی پایتخت و مرکز حکومت هورامان - از کوچه و رهگذرش بوی عشق روحانی می آید ودر باغهای سر سبزش نسیم جانفزای سلوک می وزد که جان و دل را زنده می دارد به فرموده مولانا خالد در سفر مدینه:

عجایب نشئه ای از دامن کهسار می آید

توگویی با نسیم صبح بوی یار می آید

بزرگ مقامی که زمانی یکی از محدوده‌ های ممنوع بود و به سبب حرمت و حیات علمی و عرفانی بست محسوب می شد و پناهگاه بی پناهان و گریختگان ستمدیده از هر سوی بود. ساکنان اکثرا از محترمین و سادات با شجره‌نامه ای تاریخی از قرن هفتم و هشتم که شاید کهن ترین نسخه شجره‌نامه موجود در ایران و عراق و شبه قاره باشد! که موید به مهر اعاظم علما و رجال دینی است.

جایگاهی با عرفان و سلوکی در اوج که در دایره کهنسال آن اکثر سلاسل تصوف اسلامی تجربه و تعلیم شده است تا به طریقه نقشبندیه رسیده است از حضرت بابا غازی و بابا شیخ حسن تا جناب سید نظام خانگایی (ق)؛ و مرحوم ماموستا سید حسین مسعودی مفتی اعظم شافعیان کرمانشاهان که علاوه بر علم همه از مردان راه حق و طالب صفا و گریزان از رونق بودند.

در کتاب تاریخ تصوف کرمانشاهان شرح و بیان آنان آمده‌است- آنچه در دوران معاصر خود به چشم دیدیم و به گوش شنیدیم دریایی از مهر خدا و پیامبر و اهل بیت (ع) موج می زد  و یادآور بیت توصیه عارفان:

مرا ز پیر طریقت نصیحتی یاد است

به غیر یاد خدا هرچه هست برباد است

و یاد بود و یاد؛ به ویژه فخر السالکین و شیخ المتاخرین مرحوم حاج سید نجیب اشرافی مشهور به شیخ نجیب خانگاه: خلیفه حضرت حسام الدین علی نقشبندی (قدس سره) که آوازه ای بلند داشت و بدرستی و راستی هم از راه سلوک قلبی و هم دروس علمی چراغ راه سالکان  و در شناخت زوایای عرفان در علم و عمل کم نظیر بود و مریدان فراوان در حوزه کرمانشاهان و کردستان داشت؛ پس از وی فرزند تازه درگذشته آن مرحوم؛ روانشاد سید شهاب الدین اشرافی (شیخ شهاب) زینت مسند پدر شد؛ پروانه ای پارسا و زاهد و بی ادعا و رهسپار راه مردان خدا بود که اجل مهلتش نداد و از خاکدان فرودین این رباط کهن به دایره قرب الهی پرکشید؛ این ضایعه اسفناک به قاطبه اهالی قدر شناس خانگاه؛ خاندان سادات اشرافی و رایزن و فرزند برومند شان تسلیت عرض می کنم؛ باطن پیران و نفس گرم یاران آن چراغ ایمان را همواره روشن داراد. آمین