به گزارش کردپرس، در آستانه‌ی ۱۵ ماه می، روز زبان کردی، فعالیت‌های میدانی و فرهنگی با شعار «برای زبان کردی، جایگاه و آموزش» آغاز شده است. نهادها، احزاب سیاسی و سازمان‌های جامعه مدنی فعال در حوزه زبان، برنامه‌هایی را بین ۴ ماه می تا ۱ ژوئن سازمان‌دهی کرده‌اند که شامل کنفرانس، راهپیمایی و پنل‌های تخصصی خواهد بود. هدف اصلی این اقدامات، ارتقای جایگاه زبان کردی و تبدیل آن به زبان رسمی و آموزشی در مناطق کردنشین است.
زبان کردی باید رسمی و آموزشی شود
بهار پکر، فعال جنبش زنان آزاد (TJA)، ضمن هشدار درباره سیاست‌های آسیمیلاسیون، از همه مردم خواست که از زبان مادری خود دفاع کنند. او با اشاره به وضعیت نگران‌کننده‌ی گویش زازا، افزود: «باید در دوره‌های این زبان شرکت کنیم و فرزندان‌مان را نیز تشویق به این کار کنیم.»
امینه جایناک، دیگر فعال TJA، زبان را نشانه‌ی وجود یک ملت دانست و گفت: «باید زبان‌مان را زنده نگه داریم. ما زنان وظیفه داریم برای تبدیل کردی به زبان آموزشی، مسئولیت خود را ایفا کنیم.»
گلبهار آتش، سخنگوی مشترک کمیسیون زبان در شعبه آمد انجمن وکلای آزادی، گفت: «زبان، هستی و هویت یک ملت است. بنابراین، چه در بازار و چه در خیابان، باید به کردی صحبت کنیم.»
فراخوان به خانواده‌ها برای صحبت به زبان مادری
سامی تان زبان‌شناس نیز تأکید کرد: «زبان کردی، هویت ملت کرد است و بدون زبان، هیچ چیزی باقی نمی‌ماند. زبان، کلید آزادی و جایگاه سیاسی کردهاست. همه کردها، از کودکی تا کهنسالی، باید به زبان مادری خود سخن بگویند، بخوانند، بنویسند و زندگی روزمره خود را به این زبان سپری کنند.»
جمیله تورهالی بالساک، سخنگوی کمیسیون زبان و فرهنگ حزب دم، نیز بر لزوم اعطای جایگاه قانونی به زبان کردی تأکید کرد و گفت: «زبان بدون جایگاه رسمی در معرض نابودی است. کردی زبانی با قدمت هزاران ساله است و مردم کرد طی چهل سال گذشته برای آن مبارزه کرده‌اند. این مبارزه را باید تا تحقق کامل هدف ادامه دهیم.»
فراموشی زبان، فراموشی همه‌چیز است
مینه کاراکاش، یکی از شرکت‌کنندگان در تجمع، گفت: «صد سال است که سیاست‌های آسیمیلاسیون علیه زبان کردی ادامه دارد. اما این تنها محدود به زبان نیست، بلکه هویت و فرهنگ ما را نیز هدف گرفته است. اگر زبان فراموش شود، همه‌چیز فراموش خواهد شد. به همین دلیل باید از زبان مادری‌مان محافظت کنیم.»
دیلان گوونچ، از آموزگاران زبان کردی، نیز تأکید کرد: «کردی باید جایگاه رسمی داشته باشد و زبان آموزش باشد. باید از زبان‌مان در همه حوزه‌ها دفاع کنیم و آن را زنده نگه داریم.»
سمرا آکیوز، شهردار مشترک شهرداری چنار، در پایان گفت: «ما می‌خواهیم به زبان خود بیندیشیم، به زبان خود بخوانیم. کردی باید زبان رسمی شود.»
نظر شما