کردپرس - اینجا زمینش بوسیدنی‌است چرا که قدمگاه عاشقانی‌است که در مسیر کربلا، دل را از قفس تن رها کرده‌ و به دلدار سپرده‌اند.

در این روزهای پرشور اربعین، مهران به کانون تلاقی دل‌ها تبدیل شده است. دل‌هایی که از سراسر ایران و حتی آن‌سوی مرزها آمده‌اند تا قطره‌ای شوند در دریای عشق حسین(ع). هرچه در این مسیر دیده می‌شود، جز عشق و ارادت چیز دیگری نیست.

اینجا موج می‌زند مهربانی، همکاری، ادب، پاکی، صفا، خدمت بی‌چشم‌داشت و مردمی که برای یک جرعه آب، یک سایه خنک و یک لبخند، دل و جان می‌دهند.

در مهران؛ نیروهای مردمی، مرزبانی، امنیتی، سپاه، بسیج، انتظامی، امدادگر، بهداشت و درمان، هلال‌احمر، موکب‌داران و تمامی نهادها و سازمان‌ها؛ دست‌به‌دست هم داده‌اند برای نوکری و خدمتگزاری. همه آمده‌اند، بدون تفاوت لباس و جایگاه، تا با تمام توان، میزبان زائران حسین(ع) باشند.

اینجا نه خستگی معنا دارد، نه گرمای بالای ۵۰ درجه مانع می‌شود. عاشق که باشی، همه چیز شیرین می‌شود و این عشق، نیرویی‌است که کوه را می‌شکافد و صحرا را هموار می‌سازد.

زائر در مهران تنها نیست. هزاران دست با وضو و نیت، آماده‌ی خدمت‌اند. کودک و نوجوان، پیر و جوان، در کنار هم، در صفوفی از اخلاص ایستاده‌اند تا بگویند: ما آمده‌ایم تا نوکری کنیم و این افتخار ماست نه کار ما.

مرز مهران امروزه صحنه‌ای از نمایش شکوه مردمی‌است که به دنیا می‌گویند: عشق حسین(ع) در جان ماست و نه تحریم و تهدید خاموشش می‌کند و نه خستگی و سختی مسیر، از تپش آن می‌کاهد.

همه آمده‌اند تا به جهانیان ثابت کنند که راه کربلا، راه بیداری و آزادی‌است و ملت ما، نه با شعار بلکه با قدم‌های عاشقانه، وفاداری خود به این راه را فریاد می‌زنند.

اینجا مرز مهران است. امن‌ترین، نزدیک‌ترین، و مهربان‌ترین مسیر به سوی بین‌الحرمین. هرکس یک‌بار بیاید، می‌فهمد که اینجا دیگر«مرز» نیست، «مبدأ» است؛ مبدأ تغییر، تحول، توبه، تولد دوباره.

زائر در مهران از خود عبور می‌کند و به حسین(ع) می‌رسد و خادمان در مهران، از منیت عبور کرده‌اند تا آیینه‌ای از خدمت بی‌ادعا باشند. اینجا نه لباس مهم است و نه منصب و تنها چیزی که ارزش دارد، دل حسینی‌ است.

چه زیباست که در این مسیر، یک ملت کنار هم ایستاده‌اند. بی‌تفاوت به زبان، قومیت، لباس یا سمت. همه زیر یک پرچمند: پرچم یا حسین(ع).

ای کاش دل‌های‌مان همیشه در مهران بماند. در آن صفای ناب، در آن اخلاص جمعی، در آن خدمت بی‌منت، در آن لحظه‌ای که دلت می‌لرزد از دیدن اشک‌های شوق زائری که به راه کربلا قدم نهاده است.