به گزارش خبرگزاری کردپرس، آرش پالیزبان زبانشناس ایلامی در این خصوص یادداشتی نگاشت که در ادامه می‌خوانیم:

عصر روز یکشنبه پنجم اسفند ماه ۱۴۰۳ که یکی از سردترین روزهای سال بود، نتوانست مانع از اجرای یک رویداد فرهنگی شود که گرمابخش محفل ادب‌دوستان و علاقمندان به زبان و ادبیات کردی دیار ایلام بود: آیین رونمایی از ویراست دوم کتاب «ڕێزەێ ڕاز»، گزیده شعرهای کردی میرزا روضان کمری زنگنه که تدوین، تصحیح و شرح آن با قلم توانای استاد ظاهر سارایی انجام گرفته بود. پس از کتاب‌های شاعر قله‌های مه‌آلود (اشعار غلامرضاخان ارکوازی) و دیوان اشعار استاد عباسی آرام، این کتاب سومین اثری است که استاد سارایی به این شیوه به معرفی آن همت گمارده و غبار فراموشی را از آن زدوده است. ضمن تبریک به آقای سارایی و آرزوی موفقیت بیش از پیش برای ایشان، باید گفت که این حرکت ماندگار و تلاش درخور، از چند منظر می‌تواند قابل تحسین و ارزشمند باشد: 

۱. از حیث زبانشناسی چنین منابعی بر اندوخته‌های زبانی کردی می‌افزاید و می‌تواند منبعی متقن و قابل اعتنا برای پژوهش‌های زبانشناختی به ویژه زبانشناسی پیکره (Corpus Linguistics) باشد. 

۲. کسی به تدوین، تصحیح و شرح این اثر پرداخته است که:

الف. خود شاعر و نیز  نویسنده‌ای است چیره دست. هم بر قالب‌های مختلف شعری کردی و فارسی تسلط داشته و طبع‌آزمایی کرده است و هم خالق مقالات و پژوهش‌های علمی چشمگیری در حوزه زبان و ادبیات کردی است.

ب. سومین اثری است که به همین شیوه آن را به دوستداران زبان و ادبیات کُردی معرفی می‌کند؛ بنابراین، چه کسی شایسته‌تر از ظاهر سارایی برای این خدمت علمی به حوزه زبان و ادب کردی؟

ج. زبان مادری استاد سارایی کردی است و تسلطی مثال زدنی بر واژه‌ها و نیز گونه‌های مختلف زبان کردی خاصه کردی جنوبی دارد. بنابراین، تجربه ایشان در تصحیح و شرح واژگان پیچیده یا به قول زبان‌شناسان، تیره (Opaque) راهگشاست.

۳. این اثر، آن طور که استاد سارایی نیز بیان کرده است، یکی از آخرین آثار از نسل شاعران گورانی‌سرای ماست که مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. زبان گورانی که در گذشته‌های دور و در اوج قدرت‌نمایی خود نقش زبان میانجی (Lingua Franca) و به عبارتی دقیق‌تر، زبان ادبی را در تمام مناطق کردزبان ایفا می‌کرد، اینک چند دهه‌ای است رو به افول نهاده و میرزا روضان کمری از آخرین شاعران این سبک است. بر این اساس، کتاب وی از حیث مطالعات زبانشناختی و نیز سبک‌شناختی (Stylistic) می‌تواند چراغی فرا راه پژوهشگرانی باشد که به دنبال زوایای پنهان و نیز ویژگی‌های این گونه رازناک از زبان کردی هستند.

به هر روی، صحبت از قابلیت‌های ادبی - زبانشناختی این اثر بسیار است و در این مجال و مقال کوتاه نمی‌گنجد و آن را به فرصتی در آینده موکول می‌کنم. 

در پایان به سهم خود، از همه برگزار کنندگان این مراسم سپاسگزاری می‌کنم و امیدوارم که چنین حرکت‌های انگیزه‌بخشی که نور امید و دلگرمی به آینده‌ای روشن را برای زبانوران زبان فاخر کردی به ارمغان می‌آورد، تداوم داشته باشد.