به گزارش خبرگزاری کردپرس، این گزارش از اولین لحظه سفر تا شرح دیدارها و حاشیه ها را در برمی‌گیرد که در ادامه تقدیم می‌شود:

ساعت ۷ عصر روز دوشنبه در فرودگاه مهرآباد در حال سوار شدن به هواپیما بودیم که به آقای عراقچی خبر دادند ترامپ مذاکرات غیر مستقیم را پذیرفته است؛ هر چند رئیس جمهور آمریکا در دیدار با نتانیاهو؛ قصاب غزه، فاتحانه از مذاکرات مستقیم با ایرانی ها صحبت کرد اما در واقع آن ها شرط ایرانی ها را پذیرفته بودند و ترامپ مثل همیشه نمی خواست کم بیاورد. 

جمهوری دمکراتیک خلق الجزایر بزرگ ترین کشور قاره آفریقا با مساحت بیش از دو میلیون و ۳۸۱ هزار کیلومتر مربع و در شمال این قاره واقع شده است. با جمعیتی حدود ۴۷ میلیون نفر.

 بر اساس اصلاحات سال ۲۰۱۶ قانون اساسی، زبان عربی زبان ملی و رسمی دولت و زبان امازیغی نیز به عنوان زبان رسمی و ملی به رسمیت شناخته شد .اگر چه زبان فرانسه به طور گسترده در این کشور از جمله در ساختار اداری به ویژه نظام مالی استفاده می شود ولی این زبان جایگاه رسمی ندارد. البته دولت این کشور در تلاش است تا زبان انگلیسی را جایگزین زبان فرانسوی نماید.

فرانسویان در خاطره مردم الجزایر یادآور دوران استعمار و کشتار مردم الجزایر هستند. مردم الجزایر برای استقلال و اخراج فرانسوی ها بیش از یک و نیم میلیون شهید داده اند و نتیجه شهادت این جمع کثیر، استقلال الجزایر در ۵ ژوئیه ۱۹۶۲ است.

نوع حکومت الجزایر جمهوری ریاستی است و رئیس جمهور آن برای مدت ۵ سال انتخاب می شود. 

الجزایر تلاش می کند در حوزه سیاست خارجی با همه قدرت های جهان در تعامل باشد هر چند در مساله صحرای غربی و حضور کشورهای فرامنطقه ای در اطراف خود با قدرت های غربی اختلافاتی دارد. 

الجزایر مانند ما کشوری با پیشینه انقلابی است و هر دو ملت در این زمینه خاطرات مشترکی دارند. بسیاری از شخصیت های انقلابی الجزایر در ایران برای جوانان انقلابی ما در دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی الهام بخش بوده اند. جمیله بوپاشا زن مبارز الجزایری در ایران بسیار معروف و قابل احترام است. 

کشور الجزایر مملو از فرصت های سرمایه گذاری در حوزه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی است. در این کشور بسیار مهم اسلامی و آفریقایی ما فقط ۳۰ میلیون دلار تبادلات اقتصادی داریم و این میزان هرگز متناسب با پیشینه روابط دو کشور نیست. در این راستا سفارت ایران می تواند نقش کلیدی در گشودن مسیرهای مختلف اقتصادی به روی دو کشور ایفا نماید. هر چند سفیر ایران در پاسخ سوال من که چرا ما در الجزایر در زمینه های اقتصادی و فرهنگی ضعیف عمل کردیم به موانع مختلف در دو دولت از جمله بی تفاوتی مسئولان اقتصادی ما نسبت به این منطقه به بهانه دوری جغرافیایی اشاره کرد اما به نظر من سفارت کشورها در چنین مواقعی نقش سازنده ای دارند و اصلا سفارت یعنی کلید بازگشایی قفل اقتصاد و سیاست و فرهنگ. ما اگر هیچ کاری نتوانیم در الجزایر انجام دهیم حداقل در مراودات فرهنگی - هنری می توانیم تعاملات خوبی داشته باشیم در حد پخش چند فیلم و سریال فاخر در شبکه های این کشور که دیگر نباید مشکلی داشته باشیم؛ کاری که در برخی کشورهای عربی انجام دادیم و بسیار هم مورد استقبال قرار گرفته است. 

الجزایر بهشت جذابی برای دیپلماسی عمومی ماست و باید این مهم را جدی گرفت. 

در جلسه با وزیر امورخارجه الجزایر وقتی دکتر عراقچی در حال بحث در مورد روابط دوجانبه مخصوصا ارتقای روابط اقتصادی بود من پیشنهاد کردم در مورد دیپلماسی زنان و مسائل این حوزه هم صحبت کنیم و ایشان هم به وزیر خارجه الجزایر گفت از موضوع سخت افزاری تحریم و... به موضع نرم افزاری زنان وارد می شویم و این بحث تا ضیافت نهار هم ادامه یافت و دیدیم می توان در این زمینه مخصوصا دیپلماسی پارلمانی زنان دو کشور بسیار سرمایه گذاری نمود.

هر چند زنان در الجزایر در قوای سه گانه نقش آفرین هستند اما وقتی دستگاه قضای این کشور را واکاوی می کنید و متوجه می شوید ۷۰ درصد قضات الجزایری، زن هستند بسیار حیرت انگیز است.زنان الجزایری ۴ وزارتخانه این کشور را نیز در اختیار دارند؛ به عبارت دیگر در کابینه دولت ۴ وزیر زن حضور دارند. وقتی به فراوانی حضور زنان دو کشور در حوزه های علمی و سیاسی و فرهنگی اشاره کردیم دیدیم هم مشابهت هایی داریم و هم تفاوت هایی که گاهی کفه ترازو به نفع ما بود و گاهی به نفع آن ها. 

وقتی به مدال آوران زن در دو اشاره می کردیم آن ها بی مهابا به ایمان خلیف زن بوکسور طلایی و پرحاشیه خود اشاره می کردند و به مدالش افتخار می کردند. ما هم به برخی افتخارات زنان ورزشکار خود در المپیک و جهان اشاره کردیم. تقریبا در درصد اعضای هیات علمی زنان شبیه هم بودیم و در دو کشور بالای ۳۵ درصد اعضای هیات علمی دو کشور زن بودند. 

 مردم الجزایر و حکومتشان به شدت به آرمان فلسطین وفادار هستند آن ها جزو معدود کشورهای عربی هستند که هنوز در کنار فلسطین هستند و این یکی دیگر از وجوه اشتراک ما و آن هاست.

دولت الجزایر در اعتراض به حمایت مغرب از جدایی طلبان منطقه قبائل در الجزایر و برقراری روابط سیاسی، امنیتی و نظامی مغرب با رژیم صهیونیستی در مرداد ۱۴۰۰ کلیه روابط دیپلماتیک خود را با این کشور قطع کرد. 

حاکمان الجزایر به شدت با مغرب مشکل دارند و رئیس جمهور الجزایر در جلسه ای که با ما داشتند از لفظ خائن برای این کشور استفاده نمود.

 الجزایری ها با امارات هم مشکل اساسی دارند بخشی از این مشکل ناشی از تلاش امارات برای عادی سازی روابط با اسرائیل است. 

الجزایری ها احترام فوق العاده ای برای ملت ایران و ایستادگی این ملت در کنار مقاومت قائل هستند. آن ها ایران را در دور زدن تحریم ها و عبور از آمریکا برای خود الهام بخش می دانند. وزیر امورخارجه آن ها با اشاره به سفر خود به ایران با تعجب زیاد گفت من وقتی وارد ایران شدم اصلا فکر نمی کردم این کشور سخت ترین تحریم های تاریخ را دارد چون در کشور شما اثری از تحریم ندیدم و دکتر عراقچی در پاسخ و به طنز گفت ما در دور زدن تحریم ها PHT داریم!

استقبال از هیات ایرانی و احترام ویژه به این هیات به گونه ای بود که هم رئیس جمهور و هم وزیر امورخارجه و مأمون القاسمی تولیت مسجد جامع الجزایر هر سه به ما گفتند الجزایر خانه دوم شماست و من در طول سفر متوجه شدم روح این احترام ناشی از مقاومت و استقلال ما ایرانی ها است.

الجزایری ها بسیار نگران فلسطین و نابودی آرمان آن هستند. وزیر امورخارجه الجزایر این نگرانی را اینگونه بیان کرد: که ما طرفدار ایده دو دولت در فلسطین بودیم اما الان متاسفانه از مرحله تاریخی جستجوی راه حل مسالمت آمیز برای فلسطین خارج شده ایم و وارد مرحله دوم جستجوی راهکار برای از بین بردن مساله فلسطین شده ایم! در واقع امروز آمریکا و اسرائیل به دنبال حذف فلسطین هستند.

البته ما معتقدیم آن ها صرفا برای فلسطین نقشه ندارند بلکه برای کل منطقه نقشه دارند و می خواهند یک آرایش سیاسی و جغرافیایی جدید در منطقه داشته باشند و کشورهای منطقه را چندپاره کنند.

این که چرا ما مسلمان ها با جمعیتی بیش از یک میلیارد و ششصد میلیون نفر قافیه را به جمعیت ۱۷ میلیونی یهود باخته ایم ترجیع بند دغدغه های دو طرف مذاکره بود این که چرا ۳۵۰ میلیون عرب از پس چند میلیون صهیونیست شهرک نشین که تاریخ و جغرافیای خود را از دیگران دزدیده اند بر نمی آیند را الجزایری ها با تاسف بیان می کردند؛ سوالی که هیچ پاسخی ندارد جز این که ما با هم نیستیم و دشمن هم هزینه های سرسام آوری می کند تا با هم نباشیم و اتفاقا از میان خود مسلمان ها علیه آن ها یارگیری می کند! 

به قول الجزایری ها این که آمریکا و اسرائیل تمام جمهوری های عربی مانند لبنان و سوریه و عراق و... را مورد حمله قرار داده اند و از رژیم های سلطنتی مانند امارات و عربستان حمایت می کنند نشان دهنده آن است که آن ها هیچ علاقه ای به توسعه دموکراسی و مردم محوری در این جهان اسلام ندارند و در سایه حکومت های سلطنتی بیشتر می توانند جامعه اسلامی را به قهقرا ببرند. 

سفر ما در شرایط کنونی به الجزایر در کنار اهمیت روابط دو جانبه و بررسی تحولات جهانی و منطقه ای بیشتر از این جهت برای ما مهم بود چون الجزایر در زمره ۱۵ عضو شورای امنیت است و می تواند در جلوگیری از صدور قطعنامه های احتمالی علیه ایران موثر عمل کند. 

رهبران الجزایر بسیار مردانه و محکم اعلام کردند که در کنار ما ایستاده اند و به ما دلگرمی دادند که همچنان در کنار ماهستند.

جلسات رسمی ما که به پایان رسید وزیر امورخارجه الجزایر ما را به هتل تاریخی الجزایر برای صرف نهار دعوت کرد. برای من بیشتر از میز غذا یکی از اتاق های این هتل تاریخی مهم بود که بر سر در آن نوشته شده بود "السفرا"؛ اتاقی که به روایت الجزایری ها روزولت و استالین طرح حمله به سواحل جنوبی اروپا را در این اتاق ریخته بودند؛ دو رئیس جمهوری که در کنار چرچیل هماره نام شان با جنگ و تجاوز پیوند خورده است.!

بازدید از مسجد جامع الجزایر پایان سفر ما بود.وقتی وارد مسجد جامع الجزایر شدیم مأمون القاسمی تولیت مسجد، با افتخار در مورد آن توضیح می داد و آن را سومین مسجد بعد از حرمین شریفین و اولین مسجد قاره آفریقا خواند. برای آن که به مناره ۲۶۵ متری مسجد می رسیدیم باید حدودا ۴۰ طبقه را با آسانسور بالا می رفتیم. به شدت به این مسجد که با تمام ساختمان ها و کتابخانه و سالن نشست و مراکز مختلف آن حدودا سی هکتار وسعت داشت افتخار می کردند؛مسجدی که چینی آن را ساخته بودند!

من وقتی وارد مسجد شدم معماری آن بسیار شبیه ساختمان های ۱۲ گانه دولتی تاجیکستان بود که آن هم توسط چینی ها ساخته شده بود!

چینی ها این گونه ادامه بدهند ممکن است کم کم آداب و احکام اسلامی هم برای مسلمانان تدریس کنند!

ما حدودا ساعت ۱۹ و ۴۵ دقیقه چهارشنبه به ایران رسیدیم و وزیر امورخارجه ما باید برای مذاکرات غیر مستقیم با آمریکایی ها به عمان می رفتند. در جلساتی که با الجزایری ها داشتیم دکتر عراقچی را بسیار انقلابی تر از خیلی از مدعیان انقلابی گری دیدم و روحیه وطن پرستی ایشان و پافشاری اش در دفاع از مقاومت مرا امیدوار کرد که در عمان نیز اجازه زیاده خواهی به آمریکایی ها نخواهد داد.