به گزارش کردپرس، در پی فراخوان «صلح و جامعه‌ی دموکراتیک» که عبدالله اوجالان، رهبر در بند PKK، در تاریخ ۲۷ فوریه اعلام کرد، بیش از دو ماه گذشته است، اما حملات نظامی همچنان ادامه دارد. علی‌رغم اعلام آتش‌بس از سوی PKK، حملات ارتش ترکیه به مناطق زاپ، متینا و آواشین در اقلیم فدرال کردستان همچنان جان انسان‌ها را می‌گیرد. اعضای مجلس مادران صلح در شهر شرناخ نسبت به این وضعیت واکنش نشان دادند.
تایبت تره، از مادران صلح، در گفتگو یا زینب دورگوت خبرنگار مزوپوتامیا، با اشاره به اهمیت تاریخی فراخوان اوجالان برای خلق‌های ترک و کرد گفت:
«متأسفانه دولت تاکنون هیچ گام مشخصی برنداشته و حصر عبدالله اوجالان را نیز پایان نداده است. اگر واقعاً به دنبال صلح هستند، باید اقدام کنند. خطاب ما به اردوغان است: دستت را به سوی صلح دراز کن. ما می‌خواهیم در این کشور صلح و آرامش برقرار شود، مادران در کنار فرزندانشان زندگی کنند. به‌جای صرف هزینه‌های میلیاردی برای جنگ، اگر کارخانه ساخته شود، این کشور روی آرامش خواهد دید. می‌گویند باید سلاح‌ها کنار گذاشته شود، اما در حالی که PKK آتش‌بس اعلام کرده، حملات همچنان ادامه دارد.»
«آتش‌بس باید دوطرفه باشد»
قیمت آجار، دیگر عضو این شورا، با اشاره به اینکه هیچ پاسخی از سوی دولت به این فراخوان داده نشده گفت:
«فرآیندی آغاز شده، اما دولت هنوز گام ملموسی برنداشته است. زندانیان بیمار همچنان در زندان هستند. نخست باید به حصر پایان داده شود. همه باید از این فرآیند حمایت کنند. اگر این روند به سمت مثبت پیش برود، تأثیر آن نه‌فقط بر مردم کرد، بلکه بر کل خاورمیانه خواهد بود. اما پیش‌شرط آن توقف فوری جنگ است. هر روز بمباران صورت می‌گیرد. آتش‌بس نباید یک‌طرفه باشد؛ هر دو طرف باید آن را اعلام کنند. اگر دولت ترکیه صادق است، باید پیش از هر چیز حملات را متوقف کند. همه باید در برابر جنگ بایستند و در کنار صلح قرار بگیرند.»
«فرزندان‌مان باید آزادانه زندگی کنند»
حیات اوجا، دیگر مادر صلح، با تأکید بر اینکه ملت کرد خواهان صلح است، خواستار گام‌های ملموس از سوی حاکمیت شد و گفت:
«ما خواهان آزادی عبدالله اوجالان و زندانیان سیاسی هستیم. هیچ‌چیز زیباتر و ارزشمندتر از صلح نیست. به همین دلیل همه باید متحد شوند و خواهان صلح باشند. اما دولت هنوز هیچ گام عملی برنداشته و جنگ را ادامه می‌دهد. ما فقط صلح می‌خواهیم.»
فاضله مالگاز نیز با اشاره به تناقض در رفتارهای حکومت گفت:
«دولت از یک‌سو می‌گوید به‌دنبال صلح است، اما از سوی دیگر حملات خود را ادامه می‌دهد. همان‌طور که PKK آتش‌بس اعلام کرده، دولت هم باید آتش‌بس اعلام کند و به این جنگ پایان دهد. متأسفانه هنوز گامی برداشته نشده. ما چیزی جز صلح نمی‌خواهیم. می‌خواهیم فرزندان‌مان در کنار ما و نه در زندان‌ها، آزادانه زندگی کنند. بچه‌های ما در زندان‌ها در حال پوسیدن‌اند. هر کسی که بگوید "من کرد هستم" و برای آن تلاش کند، به زندان می‌افتد. ما صلح می‌خواهیم.»
نظر شما