به گزارش کردپرس، مراد قاراییلان، عضو شورای رهبری حزب کارگران کردستان (PKK)، در گفت‌وگویی تلویزیونی با استرک‌تی‌وی به مناسبت سالگرد عملیات ۱۵ آگوست آزادی فیزیکی اوجالان را کانون فرایند صلح خواند و هشدار داد بدون رفع حصر امرالی، اعتماد متقابل و صلح پایدار شکل نمی‌گیرد. او با اشاره به فراخوان دولت باغچه‌لی در اکتبر ۲۰۲۴ و تشکیل کمیسیون در مجلس، «مجلس» را مرجع حل مسئله دانست و خواستار مراجعهٔ رسمی این کمیسیون به اوجالان به‌عنوان مذاکره‌کنندهٔ اصلی شد. به گفتهٔ او، سوزاندن سلاح‌ها در 11 جولای پایان عملی راهبرد مبارزهٔ مسلحانه و اجرای قاطع فراخوان اوجالان بود و تداوم این مسیر به تصمیم‌های اعتمادساز دولت گره خورده است.
قاراییلان، با اشاره به نقش مهم کمیسیونی که در چارچوب «فرایند صلح و جامعه دموکراتیک» در مجلس تشکیل شده است، گفت: «ما یکی از طرف‌های این مسئله هستیم و باید نظرات ما گرفته شود. مذاکره‌کننده اصلی ما اوجالان است و امیدواریم که به اوجالان مراجعه کنند.»
او با اشاره به اینکه مراسم امحای سلاح‌ها که در ۱۱ جولای و در پاسخ به فراخوان عبدالله اوجالان برگزار شد، رویدادی مهم، تاریخی و معنادار بوده است، گفت: «به تمام رفقایی که در این اقدام شرکت کردند، تبریک می‌گویم. آنها پیشگام یک روند شدند. همان‌طور که باید، عمل کردند و با موضعی بسیار معنادار، کار لازم را انجام دادند. سوزاندن سلاح‌ها از جنبه‌های گوناگون دارای معناست. برای ما کردها، این کار هم جنبه‌هایی ریشه‌دار در اسطوره‌شناسی دارد و هم از نظر مکانی که مراسم در آن برگزار شد، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ ما دارد. در این باره پیشتر بسیار سخن گفته شده و بنابراین نکته تازه‌ای اضافه نمی‌کنم.»
ما پیشتر بر شرف و سلاحمان سوگند می خوردیم، اما حالا سلاح‌ها را سوزانده‌ایم
قاراییلان با تأکید بر اینکه مراسم سوزاندن سلاح‌ها برای PKK به معنای پایان رسمی و عملی راهبرد مبارزه مسلحانه است، افزود: «مقامات دولت ترکیه و همه باید بدانند که تا امروز ما انسان‌هایی بودیم که بر روی سلاح قسم می‌خوردیم. در مراسممان می‌گفتیم ‘بر شرف و سلاحمان’ سوگند یاد می‌کنیم. اما اکنون سلاح‌ها را سوزانده‌ایم. این چه معنایی دارد؟ این یعنی در سطح راهبردی تغییری بنیادین رخ داده است. به همین دلیل این مراسم بسیار معنادار است و باید معنای آن را بسیار عمیق‌تر درک کرد. این یک پیام مهم است که هم تغییر راهبرد را نشان می‌دهد و هم میزان پایبندی جنبش ما به اوجالان و خط فکری او را. در این زمینه ما الزامات فراخوان اوجالان را انجام داده‌ایم.»
باید به فراخوان دولت باغچه‌لی پاسخ داده شود
قاراییلان همچنین بر ضرورت اجرای مفاد فراخوان دولت باغچه‌لی، رئیس حزب حرکت ملی، از سوی دولت ترکیه تأکید کرد و گفت: «اکنون ما منتظر این هستیم. چارچوب فراخوانی که دولت باغچه‌لی در اکتبر ۲۰۲۴ انجام داد، روشن است. اکنون باید در این چارچوب حرکت شود و اوجالان به‌طور کامل از نظر فیزیکی آزاد شود. ما اگر فراخوان‌های اوجالان را یکی‌یکی و با قاطعیت اجرا می‌کنیم، به همین دلیل است. درست است؛ همان‌طور که در رسانه‌ها هم بازتاب یافته، اوجالان آزادی خودش را چندان مطرح نمی‌کند و از ما نیز نمی‌خواهد که آن را به‌عنوان اولویت مطرح کنیم. از منظر فلسفی نیز بر این باور است که آزادی فرد وابسته به جامعه و آزادی جامعه وابسته به فرد است و می‌خواهد موضوع در این چارچوب بررسی شود. بله، اوجالان این‌گونه میگوید و ما به این نگاه احترام می‌گذاریم، اما مردم ما نیز به‌صورت جمعی می‌گویند که آزادی خودشان از آزادی اوجالان می‌گذرد. همچنین اکثریت بزرگی از رفقای کنونی ما پیش از هر چیز برای آزادی اوجالان به صفوف ما پیوسته‌اند. بنابراین، بله؛ اوجالان ممکن است سخنانی بگوید که خود را در اولویت قرار ندهد، اما ما هم حرف خود را داریم. ما هم می‌گوییم آزادی مردم و رفقای ما از آزادی اوجالان می‌گذرد.»
اوجالان باید آزاد شود، نباید در امرالی بماند، او باید به هر کجا که خواست برود
فرمانده کهنه کار PKK با جلب توجه به وجود یک بی‌اعتمادی میان طرف‌های مذاکره گفت: «تردیدهایی وجود دارد. این را نمی‌توان نادیده گرفت. می‌دانیم که همان‌گونه که در میان ما هست، طرف مقابل نیز به همان شیوه نزدیک می‌شود. برای عبور از این بی‌اعتمادی و شکل‌گیری ایمان/اعتماد متقابل، آزادی اوجالان به‌صورت مطلق لازم است. یعنی موضوع آزادی از نظر ما معانی بسیاری دارد و یکی از معانی آن نیز برقراری اعتماد است. اوجالان باید آزاد شود و تنها در امرالی نماند، باید بتواند به هر جا برود. باید آزاد باشد؛ نباید برای او منطقه‌ای تعیین شود. اگر اوجالان آزاد شود، این اعتماد ایجاد می‌کند. برای چه کسانی؟ از منظر ساختار رفقای ما و البته برای مردم‌مان و دوستان‌مان و نیز برای همهٔ افکار عمومی.»
مردم حق دارند که تردید داشته باشند
قاراییلان با اشاره به اینکه مردم نیز نگرانی‌ها و تردیدهایی دارند، گفت: «اکنون از رسانه‌ها می‌بینیم؛ مصاحبه‌های خیابانی انجام می‌شود؛ در آمد، باتمان و بسیاری جای دیگر، انسان‌های ما تردیدهایشان را بیان می‌کنند. و در این حق دارند. ما نیز همان احساسات را شریکیم. بنابراین سوی دولت باید این واقعیت جامعه‌شناختی را در نظر بگیرد و بر این اساس نزدیک شود. اگر چنین نزدیک شود، سوزاندن سلاح‌ها هم ادامه می‌یابد. اما اگر چنین نزدیک نشود و آن را به درازا بکشند، این وضعیت از سوی رفقای ما پذیرفته نمی‌شود. در این باره قاطعیتی وجود دارد. اگر تا امروز به‌عنوان مدیریت‌ها توانسته‌ایم رفقایمان را قانع کنیم، اگر توانسته‌ایم رویکردی بر پایهٔ فراخوان اوجالان توسعه دهیم، همهٔ این‌ها با امید به این است که فردا اوجالان بتواند آزاد باشد. بر این مبنا کارهای اقناعی را پیش می‌بریم و متناسب با روح زمانه موضعی ایجاد می‌کنیم. باید این دانسته شود. زیرا اگر این نباشد، دشواری‌ها پدید می‌آید و به‌طور طبیعی ادامه‌ای هم نخواهد داشت. از این‌رو نباید به این موضوع به‌صورت عادی نزدیک شد. چرا که نقطهٔ مهم قضیه همین‌جاست.»
مسئلهٔ کرد، مسئلهٔ تمام ترکیه است
قاراییلان با بیان اینکه تشکیل کمیسیون در مجلس -هرچند با تأخیر- گامی مثبت و به‌جا است، گفت: «مسئلهٔ کرد، مسئلهٔ تمام ترکیه است. مسئلهٔ یک سده است. بی‌تردید پیش از این نیز این مسئله وجود داشت اما وضعیت‌های پیشین دگرگونی نشان می‌داد. اما با تأسیس جمهوری، این به یک مسئله بدل شد. زیرا آنچه در آغاز گفته می‌شد، الزاماتش انجام نشد؛ انکار رخ داد. به همین دلیل هم به مسئلهٔ یک سده تبدیل شد. البته باید پذیرفت که طرح اصلاحات شرق موفق نشده است. با آن طرح می‌خواستند ترکیه را به یک ملت واحد تبدیل کنند، همه را تُرک‌سازی و همسان‌سازی کنند. حال آنکه واقعیت و طبیعت جوامع وجود دارد؛ جامعه‌شناسی‌های فرهنگی‌ای که از ژرفای تاریخ می‌آیند.»
مرجع حل مسئلهٔ کرد مجلس ترکیه است
فرمانده PKK با اشاره به اینکه مسئلهٔ کرد باید حل شود و محل حل نیز مجلس است، سخنانش را چنین ادامه داد: «اگر جایی است که همهٔ نمایندگان مردم در آن حضور دارند، از نظر ما—چنان‌که پیشتر گفته‌ایم—مرجع حل، مجلس است. مجلس نیز می‌تواند با روش کمیسیون آن را در دستور کار خود بگذارد. از این رو همان‌گونه که گفتم، تشکیل یک کمیسیون در مجلس گامی به‌جا است. امیدواریم موفق شود. برای این کار نباید سطحی نزدیک شد و نباید تاکتیکی به آن نگریست. همچنین احزاب سیاسی باید نه منافع تنگ‌نظرانهٔ حزبی خود، بلکه منافع تمام ترکیه را مبنا قرار دهند. نه با محاسبات تنگِ رأی، بلکه با محاسبهٔ منافع مردمان ترکیه نزدیک شوند—این اهمیت زیادی دارد. زیرا موضوع، موضوعی با اهمیت راهبردی است. بنابراین نیز رویکردی راهبردی را می‌طلبد. نه سطحی، بلکه ریشه‌ای و با راه‌حلی پایدار. از این رو به رویکردهای جدی نیاز است. امیدواریم کمیسیون نیز به این شیوه نزدیک شود.»
مذاکره‌کنندهٔ اصلی از طرف ما اوجالان است، کمیسیون باید به او مراجعه کند
البته ما یکی از طرف‌های این مسئله هستیم. باید نظرات ما هم گرفته شود. بی‌تردید من در اینجا دربارهٔ کارهای کمیسیون هیچ نکتهٔ خاصی بیان نمی‌کنم. مذاکره‌کنندهٔ اصلی و مخاطب اصلی ما اوجالان است. اوجالان باید دیدگاه‌های جنبش ما را در مورد راه‌حل بیان کند. به همین دلیل امیدواریم به اوجالان مراجعه کنند. به‌طور طبیعی باید چنین باشد. به این امر نیاز است. همچنین همان‌طور که گفتم، اوجالان دیدگاه جنبش ما را در چارچوب قوانین آزادی و ادغام دموکراتیک بیان خواهد کرد. ما تنها یک نماینده داریم و آن هم اوجالان است. به همین دلیل هم به‌خاطر مذاکره‌کننده بودنش باید او را مخاطب قرار دهند. در این صورت اوجالان دیدگاه‌های ما را بیان خواهد کرد. فقط می‌خواهم به یک موضوع اشاره کنم که در پاسخ قبلی هم مطرح کرده بودم و آن موضوع اوجالان است.»
ما از کسی طلب ترحم نمی‌کنیم
«اوجالان مذاکره‌کنندهٔ اصلی ماست. به همین ترتیب، نعمان کورتولموش هم نکاتی را دربارهٔ اینکه روابط کرد–ترک را در سطح سیاسی دوباره توسعه خواهند داد، مطرح کرد. باید روی این موضوع تمرکز کرد که یک صلح واقعی چگونه می‌تواند شکل بگیرد. موضوع راهبردی در اینجا چیست؟ باید این را دید که ما از کسی طلب ترحم نمی‌کنیم. مسئله این نیست.»
ترکیه فهمیده بود که حالا دیگر با مسئله بقا مواجه است
«امروز در منطقهٔ خاورمیانه، تغییر و تحول با سرعت بسیار زیادی پیش می‌رود. یعنی طراحی مبتنی بر طرح سایکس–پیکو دیگر در حال فروپاشی است. به همین دلیل هم نیروهای سرمایه‌داری جهانی اکنون می‌خواهند منطقه را بر اساس منافع خود دوباره طراحی کنند. در این چارچوب، خطراتی متوجه ترکیه است. در اصل، دولت ترکیه این را می‌بیند و مطرح هم می‌کند؛ می‌گویند «مشکل بقا داریم». برای رفع این خطر، ابتدا خواستند ما را از میان بردارند. این عملی نشد و نتوانستند اجرا کنند. دیدند که خطر علیه بقای ترکیه به این روش برطرف نشده و همچنان در دستور کار است. بر این اساس، تا جایی که ما فهمیدیم، به نمایندگی از دولت، رهبر حزب حرکت ملی، دولت باغچه‌لی، فراخوان خود را داد. بی‌تردید اوجالان هم این خطر را که متوجه ترکیه بود، دید و در این زمینه ابتکار عمل به خرج داد. اوجالان به‌عنوان یک اراده، واقعاً تصمیمی بسیار مهم و غیرمنتظره گرفت. اکنون بسیاری می‌گویند که سخنرانی دولت باغچه‌لی در اکتبر ۲۰۲۴ تأثیری شوک‌آور داشت و هیچ‌کس انتظارش را نداشت. یعنی کسی انتظار نداشت فردی مثل دولت باغچه‌لی چنین سخنانی بگوید و فراخوانی بدهد. اما همزمان، از نظر ما نیز فراخوان اوجالان تأثیر شوک‌آوری داشت. شاید ما چون نگاه تحول‌خواهانهٔ اوجالان را می‌شناسیم و با روش‌های رهبری او همراه بوده‌ایم، خیلی تعجب نکردیم، اما جامعهٔ ما چنین چیزی را انتظار نداشت.»
اوجالان خطر را دید و مسئولانه عمل کرد؛ اوجالان معار این روند است
قاراییلان ادامه داد: «به‌طور خلاصه، اوجالان خطری را که متوجه ترکیه یود، دید و مسئولانه برخورد کرد. در این چارچوب خواست که جنگ را متوقف کند. خطر کرد، ابتکار به خرج داد؛ و ما هم به‌عنوان سازمان، فراخوان اوجالان را عملی کردیم. خب، در این دوره کسانی که چنین نقشی ایفا کردند، در طرف ترکیه، باغچه‌لی و رئیس‌جمهور اردوغان هستند، اما در طرف ما معمار این روند اوجالان است. اوجالان به‌عنوان معمار این روند، تا امروز این روند را به‌طور یک‌جانبه پیش می‌برد. با این حال، تا امروز از سوی دولت هیچ اقدام علنی خاصی انجام نشده است؛ مهم‌ترین گامی که برداشتند، ایجاد یک تغییر جزئی در امرالی و تشکیل این کمیسیون بوده است. اما باید دانست که وقتی مذاکره‌کنندهٔ اصلی، یعنی مخاطب اصلی، در زندان باشد، در جامعه صلح شکل نمی‌گیرد. اگر واقعاً در زمینهٔ صلح میان خلق‌های کرد و ترک صادق هستند، باید اوجالان آزاد شود. وقتی معمار این دوره در امرالی زندانی است، برادری و صلح بین‌المللی چگونه می‌تواند توسعه پیدا کند؟ این سخن من یک شرط نیست؛ هیچ‌کس آن را شرط نخواند. این یک وضعیت است که در چارچوب پیشرفت روند، به‌طور طبیعی ضروری شده است.»
آیا نباید حق امید به رسمیت شناخته شود و در مجلس ترکیه اصلاحات قانونی انجام گیرد؟
«شورای اروپا پیشتر تصمیم گرفته است که «حق امید» به رسمیت شناخته شود. سال گذشته شورای اروپا به ترکیه یک سال فرصت داد. اگر اشتباه نکنم، این فرصت که در سپتامبر یا اکتبر به ترکیه داده شد، به پایان خواهد رسید. اگر ترکیه قوانین خود را مطابق حق امید اصلاح نکند، شورای اروپا باید ترکیه را مجازات کند. خب، برای شخصی که این دوره را پیش برده، روند صلح را توسعه داده، نظریهٔ آن را شکل داده و نقش و مأموریت خود را به‌طور یک‌جانبه انجام داده، آیا نباید حق امید به رسمیت شناخته شود و در مجلس ترکیه اصلاحات قانونی انجام گیرد؟ برای این کار، چه لازم است؟ لازم است قوانین تطبیق داده شوند. یعنی قوانین ترکیه باید مطابق با تصمیمات دادگاه حقوق بشر اروپا اصلاح شوند. این یک امر طبیعی است. اگر واقعاً بخواهیم صلح را بسازیم، باید این محقق شود. یعنی همان‌طور که دولت باغچه‌لی هم پیشتر گفته بود، پرنده با یک بال نمی‌تواند پرواز کند. بنابراین، بال دوم را هم باید مجلس ترکیه ایجاد کند تا در این چارچوب یک صلح پایدار و درست شکل بگیرد. به این نیاز وجود دارد.»
کردها نقش کلیدی در خاورمیانه دارند؛ ما کُردها محکوم به هیچ چیز نیستیم
مراد قاراییلان با اشاره به لزوم اتحاد میان ترک ها و کُردها گفت: «در دوره‌ای که اکنون در آن هستیم، هر کس که جامعه‌شناسی تاریخ را بخواند، خواهد دید که در همهٔ دوره‌های تاریخی و در همهٔ مقاطع حساس، به اتحاد ترک–کرد نیاز بوده است. لازم نیست زیاد وارد جزئیات تاریخ شویم؛ نعمان کورتولموش هم در سخنانش به تاریخ اشاره کرد، رهبری ما نیز به‌طور گسترده این را شرح می‌دهد، اما نیازی نیست من اینجا بازش کنم. روشن است؛ برای اینکه ترکیه بتواند در منطقهٔ خاورمیانه به‌عنوان کشوری دموکراتیک، آباد و بزرگ نقش ایفا کند، به کردها نیاز دارد. بدون کردها این کار را نمی‌توانند انجام دهند. امروز کردها در خاورمیانه چنین نقش کلیدی‌ای دارند. باید این را دید و بر همین اساس تصمیم گرفت و گام برداشت. ما حضور داریم. ما در اینجا با رویکردی راهبردی عمل می‌کنیم. صریح بگویم؛ بی‌تردید ما تدابیر خود را اتخاذ می‌کنیم. ما به هیچ چیز محکوم نیستیم. ما تدابیر خود را می‌گیریم، اما در عین حال برای پیشرفت این روند نیز با جدیت برخورد می‌کنیم. ما به اوجالان ایمان داریم و به خط اوجالان پایبندیم. می‌دانیم که این خط تا امروز هیچ‌گاه به ما زیان نرسانده و همیشه موفقیت به همراه داشته است. این بار هم چنین خواهد بود. هیچ تردیدی در این باره نداریم. ما صادقیم، جدی هستیم و این دوره را به‌صورت راهبردی بررسی می‌کنیم. البته تدابیر خود را نیز خواهیم گرفت. اگر نیروی مقابل، یعنی دولت، نیز به همین روش نزدیک شود و تصمیماتی بگیرد که اعتماد ایجاد کند، این روند تاریخی موفق خواهد شد؛ واقعاً مسئلهٔ صدسالهٔ جمهوری حل خواهد شد و راه ترکیه باز می‌شود. مسیر برای تبدیل شدن ترکیه به یک جمهوری دموکراتیک و برای درخشیدن ستاره‌اش در منطقه هموار خواهد شد. در این میان کمیسیون و مجلس ملی ترکیه نقش مهمی بر عهده دارند.»
پیوستن حزب جمهوری‌خواه خلق به کمیسیون، اقدامی بسیار ارزشمند است
عضو شورای رهبری PKK با تأکید بر اینکه روند موسوم به «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» یک فرایند عادی نیست، افزود: «می‌بینیم که برخی افراد و گروه‌هایی که خواهان حل مسئله کُرد هستند، برخی جزئیات را بیش از حد مطرح می‌کنند. رویکرد راهبردی ندارند، بر نقاط راهبردی تمرکز نمی‌کنند. درست است؛ مثلاً رفقای بیمار در زندان‌ها هستند، وضعیت آنها بسیار مهم است و نمی‌توان به‌طور عادی به آن نگاه کرد. پیش از هر چیز، یک وضعیت انسانی است. اما این دوره باید درست شناخته شود؛ این دوره بسیار راهبردی‌تر است و نباید به آن سطحی و عادی نزدیک شد. زیرا اگر بتوانی در سطح راهبردی مسئله را حل کنی، موضوعاتی مانند زندانیان بیمار و برکناری شهردارها و گماردن قیم ها (شهرداران انتصابی دولت) خودبه‌خود حل می‌شوند. دیگر چیزی به نام قیم باقی نمی‌ماند. بنابراین رویکردی ریشه‌ای لازم است. می‌بینیم که برخی افراد گویی این یک دورهٔ عادی است و برخی کاستی‌های موجود را بیان می‌کنند. مثلاً از وضعیت‌های انسانی، بی‌عدالتی‌ها، بازداشت‌ها و… صحبت می‌کنند. در حالی که اگر راه‌حل کلی حاصل شود، همهٔ این‌ها نیز حل خواهند شد. در این چارچوب باید بگویم: پیوستن حزب جمهوری‌خواه خلق (CHP) به کمیسیون، اقدامی بسیار ارزشمند است. این واقعاً مسئلهٔ همهٔ ترکیه است. فرصتی برای تصمیم‌گیری در مسیر تبدیل ترکیه به یک کشور واقعاً دموکراتیک به وجود آمده است. بی‌تردید باید امکان حل همهٔ مشکلات مربوط به عدالت هم فراهم شود. واقعاً فرصتی برای پیشرفت ترکیه در مسیر دموکراتیک شدن ایجاد شده است. باور دارم که این فرصت می‌تواند به‌خوبی استفاده شود. البته هر کسی باید نقش خود را در این زمینه ایفا کند. در این چارچوب، ما هم وظایف خود را در چارچوب اصولمان و بی‌شک بر پایهٔ دیدگاه‌های اوجالان انجام خواهیم داد.»
اوجالان می گوید روش مبارزه مسلحانه نتیجه بخش نیست، راهبرد اصلی PKK سیاست دموکراتیک است
مراد قاراییلان با اشاره به بحث‌هایی که پس از فراخوان «خلع سلاح» از سوی عبدالله اوجالان شکل گرفته است، گفت: «اوجالان یک رهبری راهبردی است. فراخوان اوجالان برای هر کسی که به خط رهبری در سطح راهبردی پایبند است، معتبر است. اوجالان چه میگوید؟ بر اساس پارادایم جدید خود، اعلام می‌کند که به هدفش رسیده و تغییر بنیادین در راهبرد مبارزه ایجاد کرده است. بر پایهٔ خط اوجالان، مبارزهٔ مسلحانه روشی نتیجه‌بخش نیست. یعنی اوجالان با فراخوان خود راهبرد مبارزهٔ مسلحانه را پایان داده است. این برای همه معتبر است. هر بخش یا هر طرفی که باشد، هر کسی که به اندیشه‌های اوجالان باور دارد باید بداند که برای ما از این پس، راهبرد، نه مبارزهٔ مسلحانه و جنگ، بلکه سیاست دموکراتیک است. این برای همه معتبر است.»
فراخوان اوجالان به معنای ‘گارد خودتان را برای نابودی باز بگذارید’ نیست
مراد قاراییلان اما تأکید کرد که موضوع ترک سلاح مسأله‌ای جداگانه و در چارچوب «تاکتیک» است و گفت: «چطور؟ در هر کشوری بسته به شرایط آن، می‌توان تصمیم گرفت که سلاح لازم است یا نه. مسائل تاکتیکی را نمی‌توان از روی حفظ گفت. برای مثال، اگر یک نیروی مسلحی وجود داشته باشد و آن دولت قوانینی که اطمینان ایجاد کند نداشته باشد و حملاتی علیه موجودیت آن نیرو صورت گیرد، مسلماً با سلاح از خود دفاع خواهد کرد! یعنی فراخوان اوجالان به این معنا نیست که ‘سلاح را زمین بگذارید و گارد خودتان را برای نابودی باز بگذارید.’»
فراخوان اوجالان به نیروهای PKK در کردستان ایران هم میگوید که دست از مبارزه مسلحانه بردارند
«این فراخوان به معنای تولید راه‌حل سیاسی و این است که از این پس جنگ مسلحانه به‌عنوان یک روش ترجیحی دنبال نشود. یعنی چه در کردستان سوریه باشد، چه در کردستان ایران یا هر جای دیگر، اگر ساختار سازمانی آن منطقه بر مبنای خط اوجالان حرکت می‌کند، باید در روش مبارزه‌اش جنگ و مبارزهٔ مسلحانه را اساس قرار ندهد. اوجالان به‌طور کلی مبارزهٔ مسلحانه علیه دولت ترکیه را متوقف کرده است. بنابراین، هیچ‌کس علیه دولت ترکیه تهدیدی ایجاد نمی‌کند یا سلاح به‌کار نمی‌برد. نکتهٔ اصلی همین است. در این دوره، کسی برای پیشرفت این روند علیه دولت ترکیه سلاح به‌کار نخواهد برد. اما هر کسی که هدف حمله قرار گیرد و موجودیتش تهدید شود، حق دفاع مشروع، یعنی حق دفاع از خود را دارد.»
در سوریه قانون وجود ندارد، اما می‌گویند ‘سلاح را زمین بگذارید’!
«قاراییلان با اشاره به اینکه این بحث‌ها عمدتاً پیرامون شمال و شرق سوریه جریان دارد، گفت: «آنجا نیروهای SDF هستند و می‌گویند ‘SDF باید سلاح را زمین بگذارد.’ خب، آیا در سوریه قانون اساسی وجود دارد؟ آیا قوانینی هست که به مردم اطمینان بدهد؟ خیر. چند عنوان کلی را خودشان نوشته‌اند و بر اساس آن عمل می‌کنند. مهم این است که دیدیم نیروهای امنیتی که به نمایندگی از دولت عمل می‌کنند، در لاذقیه با جامعهٔ علوی و در السویداء با جامعهٔ دروزی چه کردند؟ به جای آنکه افرادی را که متهم می‌کنند به دادگاه ببرند و محاکمه کنند، در همان‌جا اعدام می‌کنند. یعنی اعدام‌های فراقضایی وجود دارد. آنجا هنوز دولت، دولت نشده که! قانونی وجود ندارد که بتوانید بگویید ‘سلاحتان را زمین بگذارید!’ بنابراین اصرار بر این، مثل این است که آب را به سمت بالادست روانه کنید. عملی نیست. پیش از هر چیز، باید در سوریه قانون وجود داشته باشد. قانون اساسی باید توسط همه تأیید و پذیرفته شود. باید قانون باشد. اما قانونی وجود ندارد و می‌گویند ‘سلاح را زمین بگذارید.’ خب، آنجا مردم را می‌کشند؛ این چطور ممکن است! کمی باید منطقی بود. البته آنها دیگر علیه ترکیه از سلاح استفاده نخواهند کرد. نه فقط علیه ترکیه، بلکه علیه هیچ‌کس استفاده نخواهند کرد. اما اگر برخی به آنها حمله کنند، مسلماً حق دفاع از خود را دارند و از خود دفاع خواهند کرد.»
پژاک می‌تواند بر مبنای راه‌حل سیاسی سلاح را زمین بگذارد
او همچنین به بحث‌های مشابه دربارهٔ پژاک اشاره کرد و گفت: «خب، پژاک مربوط به داخل ایران است. یعنی می‌خواهید در امور داخلی ایران هم دخالت کنید! برای اینکه پژاک سلاح را زمین بگذارد، باید قوانین ایران مناسب باشد. بله، ما هم می‌گوییم باید سلاح را زمین بگذارند، اما پژاک و دولت ایران باید مذاکره کنند، گفت‌وگو داشته باشند و بر مبنای ذهنیت راه‌حل سیاسی سلاح را زمین بگذارند. نادیده گرفتن این و گفتن ‘سلاح را زمین بگذارید’، عملی نیست. شاید آنها آنجا به آن نیاز دارند؛ شاید بدون سلاح نتوانند از خود دفاع کنند. اگر موجودیت یک نیرو در خطر باشد، آن را حفظ خواهد کرد. این حق مشروع اوست. این حق در قوانین جهانی سازمان ملل هم وجود دارد. یعنی حق دفاع مشروع وجود دارد. بنابراین، برای بخش‌های دیگر، فراخوان اوجالان برای پایان دادن به راهبرد جنگ مسلحانه معتبر است، اما اینکه در آن مناطق سلاح زمین گذاشته شود یا نه، موضوعی متفاوت و مربوط به همان کشور است.»
در سوریه باید بر مبنای توافق ۱۰ مارس بحث راه‌حل شود
مراد قاراییلان، با اشاره به وجود گفت‌وگوها و مذاکرات در سوریه گفت: «مصاحبه‌ای از فرماندهٔ SDF منتشر شد؛ از آن متوجه می‌شویم که گفت‌وگوها و مذاکراتی وجود دارد. از همان گفت‌وگوها می‌فهمیم که در سوریه ابتدا باید ارتشی تشکیل شود که برای همه باشد. یعنی مثل این است که پیراهنی می‌دوزید و می‌خواهید این پیراهن به همه اندازه باشد. اما این پیراهن به همه اندازه نمی‌شود. برای بعضی تنگ است و برای بعضی گشاد. مثلاً در سوریه هم از نظر ملیتی و هم از نظر دینی تنوع زیادی وجود دارد. اگر تحت چتر دولت عربی سوریه، شعار ‘یک دولت، یک ملت’ سر دهید و همه چیز را یکسان کنید، فقط مشکل ایجاد می‌کنید. بنابراین، باید همهٔ این واقعیت‌ها را در نظر گرفت و یک سوریهٔ متحد تشکیل داد. باید بحث‌های راه‌حل بر مبنای توافق ۱۰ مارس که میان SDF و دولت موقت سوریه امضا شده، صورت گیرد. برای این هم همه باید کمک کنند. به این شکل می‌توان مشکلات را حل کرد. وگرنه مطرح کردن یک‌طرفهٔ برخی مسائل به نتیجه نمی‌رسد. راه‌حل باید در داخل سوریه پیدا شود؛ مشکلات باید همان‌جا بررسی شود. به نظر من، دولت ترکیه با برگزاری نشست پاریس مخالف است. او هم می‌خواهد در آن شرکت کند و سهمی داشته باشد. واکنش‌اش از اینجا ناشی می‌شود. باید واکنش‌های اخیر را کمی در این چارچوب دید.»
دولت ترکیه باید با گفت‌وگو مشکلات را حل کند، نه با تهدید
مراد قاراییلان گفت: «فراخوان اوجالان به‌طور راهبردی برای همه معتبر است، اما موضوع اینکه سلاح زمین گذاشته شود یا نه، مسئله‌ای است که باید با توجه به شرایط هر کشور بررسی شود. چون این‌ها مسائل داخلی همان کشور هستند. باید با چنین رویکردی به آن نگاه کرد.» او افزود: «مقام‌های دولتی ترکیه گاهی تهدید می‌کنند. نیازی به تهدید نیست. طبق مشاهدات و پیگیری‌های ما، امکانات شمال‌شرق سوریه دیگر مثل سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ نیست. هم از نظر نیرو و هم از نظر روش‌های فنی و تاکتیکی، امکانات آنها بسیار بیشتر به نظر می‌رسد. مثلاً پیشتر سیستم‌های زیرزمینی وجود نداشت، اما اکنون کاملاً یک سیستم زیرزمینی وجود دارد. سامانه‌های تونلی دارند. پیشتر سامانه‌های پدافند هوایی نبود، اما تا جایی که ما دیده‌ایم اکنون هست؛ چون برخی از پرنده‌های هوایی را سرنگون کردند. خلاصه اینکه امکانات وجود دارد. اگر مقام‌های ترکیه در این مقطع بخواهند به شمال‌شرق سوریه حمله کنند، آنجا به یک باتلاق کامل تبدیل خواهد شد. چنین کاری بسیار بسیار اشتباه خواهد بود و سال‌ها نمی‌توانند از آن خارج شوند. بنابراین باید زبان تهدید را کنار گذاشت و بر حل مشکلات از طریق گفت‌وگو تمرکز کرد. اکنون دوره‌ای است که چنین چیزی لازم است. این دوره زبان تهدید را برنمی‌تابد. علاوه بر این، ما یکدیگر را می‌شناسیم؛ در شرایط امروز، یک ارتش نمی‌تواند به این سادگی وارد شود و مانند گذشته فوراً نتیجه بگیرد. این کاری است که سال‌ها طول خواهد کشید. پس دیگر نباید از چنین چیزهایی صحبت کرد، بلکه باید بر این متمرکز شد که مسئله چگونه می‌تواند بر سر میز حل شود.»
ما موجودیت خود را مدیون کشته های PKK هستیم
فرمانده PKK با یاد کردن از جانباختگان ادامه داد: «اگر امروز اینجا هستیم، به لطف جانباختگان است. اگر چنین نبود، می‌خواستند ما را کاملاً از اینجا بیرون برانند. ما موجودیت خود را مدیون آنها هستیم. اگر زنده‌ایم و امکاناتی داریم، به‌خاطر آن‌هاست. امروز این روندی که مسئلهٔ راه‌حل در آن در دستور کار قرار گرفته، نتیجهٔ تلاش‌های اوجالان و کشته های PKK است. اوجالان برای همه فداییان جنبش، ستون اصلی، منبع بزرگ ایمان و شجاعت است. همهٔ رفقا با عشق به آزادی و پایبندی به رهبری اوجالان، فداکارانه جنگیدند. بی‌تردید شکل‌گیری وضعیت موجود پیش از هر چیز مدیون اوجالان و تلاش‌های شهداست. به همین دلیل باید همیشه و در هر فرصت شهدا را یاد کنیم. در همهٔ نشست‌هایمان باید شهدا را یاد کنیم. زیرا همهٔ این امکانات، چه پیش از عملیات ۱۵ آگوست و چه پس از آن، همه و همه به‌خاطر موضع اوجالان و مبارزهٔ شهدا به‌دست آمده است. این تاریخی است که با خون آغشته و آذین شده است. ما نه یک‌بار، بلکه هزاران‌بار مدیون هستیم. دِینی که بر گردن ماست، ایجاب می‌کند خط آنها را ارتقا دهیم و پیروز شویم. با این کار آنها را جاودانه می‌کنیم. شهدا گذشته و آیندهٔ ما، دیروز و فردای ما، همهٔ هستی ما هستند.»
چرا هویت جان باختگان PKK را انقدر دیر اعلام می کنیم؟
او افزود: «هویت برخی از جان باختگان PKK را به‌موقع اعلام نکرده‌ایم. به‌ویژه جان باختگان سال‌های ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹. در این سه سال، جنگ بسیار سنگین بود. از بسیاری مناطق به‌موقع خبر نرسید و حتی زمانی که خبر رسید، به دلیل شرایط جنگی شدید و جان باخته های تازه، امکان اعلام فراهم نشد. البته ما در این زمینه نقد به خودمان داریم. این یک کمبود است، بله، باید به‌موقع اعلام می‌کردیم. زیرا هر کشته PKK تاریخ، تلاش و زندگی خاص خود را دارد. همهٔ اعضای جان باخته PKK ما باید به تاریخ و جامعه سپرده شوند. اکنون عمدتاً در حال اعلام اسامی رفقایی هستیم که در سال‌های ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ کشته شده‌اند. این روند را ادامه خواهیم داد. نام تمام رفقای جان باخته که در هر سطحی تا امروز به هر دلیل اعلام نشده‌اند، اعلام خواهد شد. بی‌تردید این وظیفه‌ای است که حتی اگر دیر شده باشد هم باید در قبال جان باختگان PKK انجام دهیم. بر این اساس، یک‌بار دیگر پایبندی خود را به آرمان جانباختگان PKK اعلام می‌کنم و به‌عنوان رفقایی که در خط آنها گام برمی‌داریم، تأکید می‌کنم که همهٔ جان باختگان خود را به تاریخ خواهیم سپرد و جاودانه خواهیم کرد.»
بخش نخست مصاحبه استرک تی وی با قاراییلان: بدون تغییر نگاه امنیتی مسئله کُرد حل نمی شود/اگر این رفتار ادامه یابد مداخله نظامی می کنیم
نظر شما