به گزارش کردپرس، مصطفی قاراسو عضو شورای رهبری KCK، در گفت‌وگویی مفصل با شبکه‌ی «مدیا خبر» تأکید کرد که عبدالله اوجالان، رهبر در بند PKK با انتشار فراخوانی در تاریخ ۲۷ فوریه، بار دیگر بر ضرورت صلح، دموکراسی و پایان‌دادن به خشونت تأکید کرد. به گفته‌ی او، در شرایطی که اوجالان موضع خود را شفاف بیان کرده و نیروهای PKK نیز در پی آن اعلام کردند که از این فراخوان پیروی می‌کنند، پاسخ دولت باید شفاف و مؤثر می‌بود؛ اما تاکنون هیچ اقدام عملی مشاهده نشده است.

او افزود: «اگر حزب اصلی اپوزیسیون و دیگر احزاب می‌گویند مسئله‌ی کرد باید به مجلس آورده شود، دولت هم باید به این خواست پاسخ دهد. اما ما چنین چیزی ندیده‌ایم. مسئله‌ای به این بزرگی نمی‌تواند خارج از بستر پارلمان حل شود.»

قاراسو گفت‌وگوی خود را با آرزوی سلامتی برای صری سُریا اوندر آغاز کرد و بیماری و جراحی او را به منزله‌ی نشانه‌ای از همدلی اجتماعی با راه صلح دانست. او با اشاره به گذشته‌ی سیاسی و هنری اوندر گفت:
«این میزان همدلی مردمی، بازتابی از حمایت جامعه از فراخوان اوجالان است. سری ثریا اندر نه‌تنها یک هنرمند و سیاستمدار، بلکه چهره‌ای متعهد به صلح است. جایگاه او در مذاکرات امرالی و نقش تاریخی‌اش در مسیر گفت‌وگو با دولت، جایگاهی بی‌بدیل است.»

قاراسو در ادامه به کنفرانس بین‌المللی ۱۱ آوریل در رم اشاره کرد و آن را بخشی از کمپین جهانی «آزادی برای اوجالان، راه‌حل برای مسئله‌ی کرد» دانست. او گفت این حرکت، حاصل تلاش نیروهای آزادی‌خواه، سندیکاها و سازمان‌های بین‌المللی است و بیانگر آن است که اوجالان دیگر فقط رهبر کردها نیست، بلکه «به یکی از چهره‌های جهانی در مبارزه برای آزادی، صلح و دموکراسی بدل شده است.»

او همچنین پیشنهاد مطرح‌شده در این کنفرانس مبنی بر نامزدی عبدالله اوجالان برای جایزه صلح نوبل را حرکتی «معنادار و نمادین» توصیف کرد و افزود: «درحالی‌که در اروپا، اندیشمندان و اتحادیه‌ها فراخوان‌های او را به رسمیت می‌شناسند، در داخل ترکیه هنوز بخشی از روشنفکران و نیروهای چپ، از شناخت و پذیرش این پارادایم شانه خالی می‌کنند.»

قاراسو با اشاره به اعلام آتش‌بس از سوی PKK و تاکید بر پایبندی کامل به فراخوان اوجالان، دولت ترکیه را به نقض این روند متهم کرد:
«در حالی که فراخوان صلح داده شده و حتی نیروهای HPG نیز اعلام کرده‌اند که عملیات مسلحانه را متوقف کرده‌اند، ارتش ترکیه همچنان به حملات هوایی و زمینی ادامه می‌دهد. این، نه روند صلح بلکه تخریب آن است. چنین رویکردی، محصول ذهنیتی است که می‌پندارد با فشار نظامی می‌توان حریف را تسلیم کرد.»

او ادامه داد: «ما بار دیگر اعلام کردیم که گفت‌وگو و حل سیاسی را خواهانیم. اما اگر حملات ادامه یابد، PKK نیز پاسخ خواهد داد. در چنین شرایطی، مفهوم آتش‌بس از بین می‌رود و مسئولیت آن با دولت است.»

قاراسو گفت که با وجود برخی گفت‌وگوها و تماس‌ها با مسئولان، از جمله وزیر دادگستری، هنوز هیچ اقدام عملی رخ نداده است. به گفته‌ی او، اگر قرار است اوجالان نقش فعال خود را ایفا کند، باید حصر برداشته شود و زمینه‌ی مشارکت واقعی او در فرآیندهای سیاسی فراهم شود.

او در ادامه گفت که عبدالله اوجالان، به‌عنوان بنیان‌گذار حزب کارگران کردستان (PKK)، باید در هرگونه تصمیم‌گیری بنیادی مشارکت داشته باشد. او افزود:
«اگر قرار است کنگره‌ای برگزار شود، حضور فعال اوجالان در آن ضروری است. حتی اگر فیزیکی نباشد، امروزه با تکنولوژی‌های موجود می‌توان امکان مشارکت او را فراهم کرد. نبود اوجالان در کنگره، به‌معنای ناقص بودن هر تصمیمی است.»

در بخش دیگری از این گفت‌وگو، قاراسو با اشاره به تحولات اخیر در سوریه و نقش منفی گروه هیئت تحریر الشام (HTŞ) گفت:
«HTŞ نه‌تنها نماینده‌ی اهل سنت نیست، بلکه عامل بی‌ثباتی در منطقه است. امروز حتی بسیاری از عرب‌های سنی نیز این گروه را رد می‌کنند. تنها راه‌حل پایدار برای سوریه، پروژه‌ی دموکراتیک اداره‌ی خودگردان شمال شرق سوریه است.»

او به برگزاری کنفرانس ملی کردها در قامشلو در تاریخ ۲۶ آوریل اشاره کرد و آن را گامی مثبت برای همبستگی داخلی میان نیروهای کرد دانست. به گفته‌ی او، نیروهایی که در گذشته با نیروهای متخاصم ترکیه و گروه‌های مسلح همکاری داشتند، اکنون ناچار به گفت‌وگو و مصالحه با اداره‌ی خودگردان شده‌اند.
«در شرایطی که برخی از نیروهای پیشین از مواضع خود عقب‌نشینی کرده‌اند، مردم شمال شرق سوریه با درایت و گشایش به استقبال آن‌ها رفته‌اند. این رویکرد، گامی به سوی اتحاد ملی کردها و مشارکت در دموکراتیزه‌کردن سوریه است.»

مصطفی قاراسو در پایان گفت‌وگو، به فرا رسیدن روز جهانی کارگر (۱ می) اشاره کرد و آن را «نه فقط روز کارگران، بلکه روز همبستگی جهانی با آرمان آزادی و عدالت» دانست. او گفت:
«۱ می باید با فراخوان عبدالله اوجالان برای جامعه‌ی دموکراتیک پیوند بخورد. مشارکت مردم کرد در این روز تاریخی، بیانگر پایبندی به صلح، برابری و دموکراسی است. همه‌ی نیروهای آزادی‌خواه باید به خیابان‌ها بیایند و حمایت خود را نشان دهند.»