به گزارش خبرنگار کردپرس، دهم سپتامبر به عنوان روز جهانی پیشگیری از خودکشی شناخته می شود. روزی که سه نهاد بین المللی «انجمن بین المللی پیشگیری از خودکشی، سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل متحد» اقدام به تدوین برنامه هایی برای پیشگیری از خودکشی می کنند.  

مطابق اعلام سازمان بهداشت جهانی «در سراسر جهان خودکشی جزو ۵ عامل نخست مرگ و میر در میان نوجوانان ۱۵ تا ۱۹ سال هست و این در حالی است که در بیشتر کشورها خودکشی نخستین یا دومین عامل مرگ و میر در میان دختران و پسران جوان است.» این سازمان توصیه می‌کند: «بیماری روانی باید انگ‌زدایی شود» و «عزت نفس دانش‌آموزان تقویت» تا از «کودکان و نوجوانان در برابر بیماری روانی و وابستگی حفاظت شود» تا آنان قادر شوند «با موقعیت‌های سخت و استرس‌زای زندگی رودررو شوند». همچنین این سازمان اظهار می‌کند که «باید در نظام آموزشی مهارت‌هایی برای پیشگیری و مقابله با خشونت در مدرسه و محیط‌های تحصیلی در نظر گرفته شود تا محیطی با میزان تحمل بالا در اشخاص پدید آید».

حمایت از استراتژی‌های ملی پیشگیری از خودکشی

سازمان بهداشت جهانی از کشورها می‌خواهد که برای پیشگیری از خودکشی، در حالت ایده‌آل از طریق یک استراتژی جامع ملی پیشگیری از خودکشی، اقدام کنند. یک استراتژی جامع ملی به رهبری دولت، ابزاری قدرتمند است که به تضمین این امر کمک می‌کند که دولت و سایر ذینفعان به پیشگیری از خودکشی در یک کشور متعهد هستند، هماهنگی و نظارت بر تلاش‌های آنان وجود دارد، پیشگیری از خودکشی در دستور کار سیاسی قرار می‌گیرد و منابع برای اجرای اقدامات لازم اختصاص داده می‌شود. سازمان بهداشت جهانی منبعی در مورد استراتژیهای ملی پیشگیری از خودکشی با مثال‌ها و شاخص‌ها منتشر کرده است تا دولت‌ها و سیاست‌گذاران را برای ایجاد استراتژی خود و اجرای مداخلات مؤثر مبتنی بر شواهد ترغیب کند. راهنماییهای بیشتر در مورد فرآیندهای مربوط به تدوین استراتژیهای ملی پیشگیری از خودکشی را می‌توان در «اقدام بهداشت عمومی سازمان بهداشت جهانی برای پیشگیری از خودکشی» یافت که مسئولیت جمعی پیشگیری از خودکشی را برجسته می‌کند و عناصر حیاتی برای یک استراتژی و چارچوب را مشخص می‌کند.

در جایی که خودکشی و اقدام به خودکشی همچنان غیرقانونی است، جرم زدایی گامی حیاتی است که دولت‌ها می‌توانند در تلاش‌های خود برای پیشگیری از خودکشی بردارند.

فقدان یک استراتژی جامع ملی برای پیشگیری از خودکشی نباید کشورها را از اجرای مداخلات برای پیشگیری از خودکشی باز دارد. در بسیاری از کشورهایی که هیچ استراتژی ندارند، طیف گسترده‌ای از ذینفعان در فعالیت‌های پیشگیری از خودکشی - از سازماندهی گروه‌های حمایتی بازماندگان گرفته تا افزایش آگاهی و حمایت از جمعیت‌های در معرض خطر - مشارکت دارند. سازمان بهداشت جهانی نقشی را که دولت‌ها و جوامع در اجرای اقدامات برای پیشگیری از خودکشی ایفا می‌کنند، به رسمیت می‌شناسد.

جوامع می‌توانند با در نظر گرفتن نیازها، اولویت‌ها و شرایط جامعه محلی خود، تلاش‌های انجام شده در سطح ملی را ادغام و تقویت کنند. تفاوت در میزان خودکشی در کشورها (مثلاً براساس منطقه جغرافیایی) نشان می‌دهد که پیشگیری از خودکشی از بالا به پایین باید با فرآیندهای محلی از پایین به بالا همراه باشد. هدف از مجموعه ابزار سازمان بهداشت جهانی برای مشارکت جوامع در پیشگیری از خودکشی، کمک به شناسایی اولویت‌های پیشگیری از خودکشی و هدایت فعالیت‌های مناسب جامعه به سمت کل جامعه، گروه‌های خاص و/یا افراد است. 

در حالی که هدف از حمایت، ایجاد تغییراتی مانند استراتژی ملی پیشگیری از خودکشی یا جرم‌زدایی از خودکشی است، افزایش آگاهی توجه مردم را به حقایقی مانند خودکشی به عنوان یک مسئله جدی بهداشت عمومی جلب می‌کند. هر دو می‌توانند از رویدادهایی در یک جامعه واحد تا یک فرآیند ارتباطی سازمان‌ یافته در سطح ملی که مخاطبان عمومی را هدف قرار می‌دهد، متغیر باشند و می‌توانند مداوم، منظم یا سالانه (مانند روز جهانی پیشگیری از خودکشی یا روز جهانی سلامت روان ) باشند، با رهبری کمپین‌های عمومی توسط «قهرمانان». داشتن یک تمرکز روشن و فراخوانی برای اقدام و تصمیم‌گیری در مورد پیامی که باید ابلاغ شود، تطبیق آن با مخاطب هدف، انتخاب ابزار ارتباطی و آزمایش مقبولیت و تأثیر بالقوه پیام از قبل، مهم است. افزایش آگاهی می‌تواند محیطی برای پیشگیری از خودکشی ایجاد کند و پایه و اساس پیشگیری از خودکشی در LIVE LIFE است، اما باید با اجرای مداخلات مبتنی بر شواهد همراه باشد.

در زمینه بحران‌های بشردوستانه و فوریت‌ها، کشورها ممکن است نیاز داشته باشند که بر اولویت‌های فوری و عملی برای پیشگیری از خودکشی تمرکز کنند. کمیته دائمی بین سازمانی (IASC) راهنمایی برای مقابله با خودکشی در محیط‌های بشردوستانه تهیه کرده است. علاوه بر این،  راهنمای مداخله بشردوستانه mhGAP می‌تواند به حمایت از سلامت روان بزرگسالان و کودکان آسیب‌دیده از فوریت‌ها کمک کند./

* منبع: سازمان بهداشت جهانی