از کودکی در رؤیای تخته و گچ و دفتر بود و امروز در کلاس درسش عشق را با آموزش آمیخته است. خانم سیاحی، معلم پایه اول دبستان، نه تنها تدریس را یک وظیفه، بلکه رسالتی عاشقانه می داند. او با بهره گیری از روش های نوین، آموزش را به بازی، قصه و موسیقی تبدیل کرده و حتی ریاضی را در قالب داستان برای کودکان جا می اندازد. با وجود سختی های بسیار و حقوقی ناکافی، به ویژه برای معلمان نیروی آزاد، او همچنان با تمام وجود در کنار دانش آموزان، به ویژه کودکان با نیازهای ویژه، ایستاده است؛ چرا که می گوید: «وقتی پیشرفت بچه ها را می بینم، تمام خستگی ام را فراموش می کنم».
سرویس کردستان - از کودکی در رؤیای تخته و گچ و دفتر بود و امروز در کلاس درسش عشق را با آموزش آمیخته است. خانم سیاحی، معلم پایه اول دبستان، نه تنها تدریس را یک وظیفه، بلکه رسالتی عاشقانه می داند. او با بهره گیری از روش های نوین، آموزش را به بازی، قصه و موسیقی تبدیل کرده و حتی ریاضی را در قالب داستان برای کودکان جا می اندازد. با وجود سختی های بسیار و حقوقی ناکافی، به ویژه برای معلمان نیروی آزاد، او همچنان با تمام وجود در کنار دانش آموزان، به ویژه کودکان با نیازهای ویژه، ایستاده است و می گوید: «وقتی پیشرفت بچه ها را می بینم، تمام خستگی ام را فراموش می کنم».
