خبرگزاری کردپرس _ نزدیک به ۱۱۰۰ سال از دوران خالقِ شاهِ نامه ها می گذرد. او کاخ بلند سخن خود را با ۶۰ هزار بیت در قامت شاهنامه شکل داده است . امروز بیست و پنجم اردیبهشت در روز بزرگداشتش یادداشت های پیشین را مرور می کردم به ابیاتی رسیدم که گویی نه در قرن چهارم هجری که امروز سروده شده اند.

یکی از دانش آموزان سالهای قبل که اینک بازنشسته است چندی پیش برایم در مورد مشکلات و حواشی تغییر مدیری صحبت می کرد و می گفت حاضر به کنار رفتن نیست و این کار باعث بروز حواشی شده است . تعریف می کرد که او برای ماندن در مقام خویش به بسیار اشخاص مرتبط و غیر مرتبط ی متوسل شده است .

در بسیاری از ممالک مدیر به راحتی جابجا می شود اما نزد ما جابجایی، استعفا و عزل مدیر پس از انتصاب امکان پذیر نیست و اگر هم صورت گیرد  همراه تخریب های فراوان است. به نظر می رسد دلیل این دشواریِ تغییر در ابیاتی از فردوسی که من در یادداشت هایم یافتم نهفته است. مدیری که تن به تغییر نمی دهد در واقع نشان می دهد که این مسئولیت از ابتدا در حد دانش ،آگاهی و توان او نبوده است؛

نگه کن که دانای ایران چه گفت
بدانگه که بگشاد رازِ از نهفت

براندیشد آنکس که دانا بود
به کاری که بر وی توانا بود

ز چیزی که افتد بران ناتوان
به جُستَنْشْ رنجه ندارد روان

نخست آنکه هرکس که دارد خرَد
ندارد غمِ آن کَزو  بگذرَد

نه شادان کند دل به نایافته
نه گر بگذرد زو شود تافته